Herkes farklıydı hayatta.
Benim farkım sendin.

Çünkü hep yalnız gezerdik biz.
Sen farklı bir kaldırımın kenarında,
ben bambaşka bir şehrin ıslak sokağında..

Umursamıyordum.
Sen olmasan da ben seni seviyordum nasıl olsa.

Her yerde, her zamanda, her asırda..
Ben seni seviyordum.

Şimdi sana dön demeye dilim varmaz belki benim.

Dön demek acizlikmiş çünkü,
dön demek çaresizliliğin en kullanışlı kelimesi...

En fazla şiir yazarım ben ardından.
Yalnızlık koyarım belki adını.
seninle başlarım yola, sensiz devam ederim.

Sen bilmezsin...
Farklı zamanların, farklı gecelerinde,
kim bilir kaç kez öldüm.

Kim bilir bilir kaç kez gömdüler beni.

Tuhaf.

Acele ediyorum ama gidemiyorum bir türlü ecele,
içimde garip bir telaş.

Bir aşkı daha uğurlamanın bilmem kaçıncı kutlaması.
İyi hoş da.
Ya defalarca uğurlanın aynı aşksa?

Gitsem fayda yok,
kalsam kıyamet.

Ben sen tarafından çok kez çarpıldım zaten,

şimdi şeytanın pabucumu ters giydirmesini bekliyorum...

Belina ÖZBEK