Yanlış bir fetih gerçekleşti yürekte,
Fatih'i kan, Fatih'i vicdan.
Yürüdüğüm yol onsuz, sonu yok bu şehrin.
Durmasını bilmeyen iki çift ayak,
İkisi de arsız.
Amaç yoksunu bir kalp;
atsa hayat, atmasa ölüm.
Gitmek, arada kalmışlığın en büyüğü..
Bir acısı var, dağlar kadar.
Yokluğu denizler gibi, sonsuz.
Dalgasından bir parça saçları,
renginden bir göz.
Deniz gibi bir adam yani,
işvesiyle, cilvesiyle..
Bazen huzur veren bir serinlik,
tene değen tuz ferahlığı..
Ya yakarsa canımı?
Ya kaçarsa genzime, içime işlerse yokluğu?
İşte canımdan can gider o zaman.
O zaman ölüm olur bana hayat.
Yaşamak helalinle değilse;
en büyük haram.
Yaşamak onsuzsa günah, sonu cehenneme varan..

İçimde yanan kocaman bir ateş var,
tutuştu ki yürek sorma.
Kusursuz bir manzara o, penceremde izlediğim.
Oysa deniz oydu, rüzgarı ben.
Bilmiyor arsız, ben olmadan dalganamaz.
Serinliğim onun olsun, alın verin.
Varsın güzel bulsunlar onu.
Uyurken saklarım,
göstermem hiç kimseye yüzünü merak etmesin.
Kirpiklerini sayarım,
hayallerimi yüzdürürüm gözlerinin denizinde.
Boğulsamda ses çıkarmam yemin olsun.
And olsun,
başkasına bakarsa çıksın bu gözüm,
başkasına atarsa kalp, atmasın bir daha.
Söylerse başkasını, kurusun dilim.

Senden sonrası haram bana,
öncesi işlediğim en büyük günah.
Sen varsan varım, yoksan ..

Sen yoksan deniz,
varlığım ettiğim en büyük inkar olsun.

Belina ÖZBEK