Bir anda ekranda görünen algı borcu vatandaşa tanınan limitlerin üstüne çıktığını gösteren kırmızı ekran fonunda belirince kükrek memur kükredi. Ne vakittir uygulamada olan algı denetimi yasası gereğince tüm vatandaşların kafataslarının sağ bölümüne yerleştirilen mikro çipler sistemce hayırlara vesile olmayan düşünce dalgalarının yoğunluğu, sıklığı, şiddeti karşısında vatandaşlık numarasını temel alıp, içişlerine bağlı Algı Denetim Müsteşarlığı veri bankasına uydu üzerinden yollamaktaydı. Nitekim mühendisler çipe beynin ağrı merkezine yönelik bir bağlantı çekmeyi de unutmamışlardı. Sebep derseniz algı borcu artan vatandaşta kırmızı hattı oluşturacak kadar zararlı düşün birikip ilk tehlike oluştuğunda yaklaşık bir hafta süren yoğun migren ağrısı otomatik olarak uydu üzerinden başlatılmaktaydı. Her teknoloji temelli yönetsel sistemlerde olduğu üzere kusur, sıradan insanların sıradan baş ağrıları karşısında "yahu acaba tehlike arz eden düşün mü algıladı sistem bende?" diyerek Algı Dairesine bizzat başvurmalarıydı. Bizzat diyoruz zira ilk uygulama yıllarında internet üzerinden çokça algı dolandırıcılığı geliştirilmiş, sistem bir kaç kez çökertilmişti. Bu nedenle kişisel başvuru gecikmesi durumunda yönetsel ağrı dayanılmaz boyutlarda misli ile verilmekteydi.
"İlk kez sınırı geçmişsin" dedi kendinden emin torpilli memur
"Şey aslında ben engel olamıyorum, belki çipime biraz sakinleştirici data atsanız..."
Alttan alta gelen rüşvet kokusu tüm odayı sarmış, ikinci kanal üzerinden yapılmaya çalışılan ahlaksızlık kamufle edilmiş, heyecan ise lunaparklardaki gondolun zirvesinde hissetirircesine yükselmişti. İki taraf için karlı bir anlaşmaydı zira cezalandırıcı memur şehrin yakınlarındaki Güzelyalı adlı tatil kasabasından aldığı evin taksitlerine dalmıştı.
Pırıl pırıl binadan ayrılırken güneş biraz daha yükselmiş, martılar çöplükte sabah kahvaltılarını tamamlamış, Demircioğlu Caddesi yavaş yavaş canlanmaya yüz tutmuştu. Eve döndüğünde güzeller güzeli eşi ki sabahları ayrı bir güzel uyanırdı, az önce midesine indirdiği Nar Simit fırının hayırlı evlatlarından bir tanesini, kıymeti Kafka Romanları gibi taa sonralardan anlaşılacak Ezine Peyniri ile tebelleş eylemiş, sapsarı saçları omuzlarından aşağı şelaleleri andıran tonda salınmış, gözleri ise Gelibolu Feneri kadar kamaş camın önünde oturmaktaydı. Lisede ilk tanışmalarını hatırlamıştı bir anda hani bir çocuğun ilk gök kuşağını görmesi heyecanı gibi bir duyguydu. Düz lise yıllarındaki dövgün eğitim temelli kendi sıradanlığını, hücre cezası kadar ağır gelen türev integral kitaplarını, sivilcelerini, saçına sürdüğü jölesini, sınav stresini, okulun çetesinin kendi gibi sıradanlara uyguladığı zorbalığı, SS subayı endamlı sadist müdür yardımcısının tozlu devlet dairesi dolabı üzerinde 1 den 8 e kadar ebatlandırılmış sopalarını, kantindeki berbat tostları, 100 e yakın öğretmenin hiçbir sosyal aktiviteye imza atmayışlarını, çatısı uçup su alan kapalı spor salonlarında kabarmış top sektiren parkeleri düşündü. Tüm bunaltı arasında babası sürgün tayinle şehre adım atmış gönlü saçlarından da güzel bu kızı ilk gördüğü gün zevk için atılan okul dayağı bile adeta kızarmış ekmekte tereyağ eritircesine keyif vermişti, herşey bir anda güzel olmuş okulun etrafındaki kargaların sesleri harmoni, evde akşam 18:00 de başlayan annesinin müptelası olduğu zorunlu izlenen "Yalan Rüzgarı" dizisi ise bir baş yapıtmışçasına keyif kaynağı oluvermişti.
Devam edecek...
Cumhur Ç.