Sen kışın yazdığım bir ilkbahar şiirdiydin.
Soğuktu.
Ellerim üşürken okumuştum seni.

Aşk seni sensizken yaşamak değil,
seni benli saatlerle kovalamaktı.

Aşkın ayıydı Eylül.
Sonbaharı sevmeyenlerin ilk durak noktası..
Bizim ayımızdı eylül.

Ve sen..
Her gün sulamaktan bıkmadığım bir çiçektin.
Suyu gözlerimden gelirdi.

Öyle güzeldin ki, yakışmazdı sevdanın karası sana.
Çünkü namusuna değen tek kara gözlerimdi.
Ellerden sakındım seni,
kimse koklamasın istedim saçlarını.
Kimseler duymasın istedim sesini.
Çünkü ben sana yandım gül güzeli..

Söylesene..
daha önce seni hiç böyle sevdiler mi?
Ya da sen?
Aşık olduğun adamı
hiç kimsenin bilmediği bir köşeye saklayıp
o benim diye haykırmak istedin mi hiç?

Şimdi gidecek gibi bakıyorsun ya gözlerime..
Bak bu büyüklüğü benden başka kimse yapmaz sana.
Kal demenin aptallık olduğunu söyler onlar.
Kabul ediyorum.
Eğer kal demek aptallıksa ben yüzyılın en hakiki aptalıyım !
...
Sen yeter ki gitme aptal aşığın bir tane prensesi.

Belina ÖZBEK.