Elvedalar canımı yakmıyor,
alıştım yeni kalplere.

Kelimelerin bittiği yerde,
ben yeniden doğuyorum artık.

Kullanılan sözler hançer görevi yapsada,
işlemiyor bedenime.

Alıştığım kokular burnumu sızlatıyor,
gülümsemelerim bile sahte bu gece.

Gitmeliyim ben burdan..
çünkü yalnızca onun eline yakışır ellerim.

Bu yorgunluk duygusuna bir son vermeli.
gecelerden korkmamalıyım artık,
ve yalnızlık bu kadar çok yakışmamalı yanı başıma!

Biliyorum,
çoğu insan hayal kurmuştur,
bende kurdum zamanında..

ve çoğunun temeli sağlam olmadığı için gözlerimin önünde yıkıldı.

Ama benim durumum biraz daha farklı,
siz şimdi sadece temeli çok iyi olan bir inşaat düşünün.

Herşey yerli yerinde ve işini çok "severek" yapan iki işçi var.

Tam sonuna yaklaşıp bitti bu iş diyorsunuz,
ama yaptığınız en küçük bir hatadan dolayı hepsi suya düşüyor.

Sonra bir daha da aradığınızı bulamıyorsun.

İşte benimki de böyle birşey;
İş tamam,

işçi tamam,

işveren yok.

Belina ÖZBEK