Biri gelsin, tutsun ellerimden.
Gitmek istiyorum ama inanın mecalim yok.

Birileri anlasın beni,
hayır sen böyle değildin demeyin artık bana.
Ben böyleyim,
ben seversem yanarım.
ben seversem,

ağlarım.

Uzaklara götürün,
çünkü ben bu şehirde sevdim onu.
Her köşe başını mesken bildim kendime.
Gitmediğim yer, aramadığım sokak kalmadı.

Hadi yapın bi abilik,
gösterin şunun gezdiği yerleri bana.

Anlamıyorsunuz,
inceden tükeniyorum.

İnanın bu kadar zor olduğunu bilseydim,
siyah iplerle dikerdim yüreğimi.
Gözlerimi kapatırırdım bu yuvarlak dünyaya.

Bilseydim orta parmaklarımı yiyen insanların
bu kadar ... olduğunu,
inanın sevmezdim onu da.

Başka bir acı bu,
en çokta geceleri düşer uslanmaz yüreklere,
aşık olmanın acısını çıkartırmış gibi
vurdukça vurur kahpe zillesini
en derin yerlerine.

Bir de şöyle tarif edeyim,
yutkunduğunuz her sözün
boğazınıza takıldığını düşünün.

Nefes aldıkça daha çok daraldığınızı,
yaşadıkça geçmiş geceden daha çok öldüğünüzü

ve annenizin sizi hiç iplemediğini düşünün.

Anlıyor musunuz?

Hayallerim bu şehrin bir köşesinde uyuyor.
ve ben onu olmadık saatte rahatsız eden bir çalar saatim,

zamanım geçtikçe;
akrebim yelkovanımı sokuyor.

Belina ÖZBEK