|
Dokunuş
(özlem evrim torun) 22 Ocak 2008 |
Deneysel |
| |
 Her şeyi nedenlerinden arındırır, hayatı kemiklerinden ayırır ve nedensizliğe gömebilirdi aklı. İlla bir sebep soruluyorsa tek heceli kelimeleri seviyordu. Dilin en değerli hazineleriydi tek hamlede söylenen kelimeler: yapılandırmadan, çekimlendirmeden, cümleler oluşturmadan kendini anlatmak istiyordu. |
|
|
İz 'Düşüm'
(özlem evrim torun) 3 Ocak 2008 |
Yüzleşme |
| |
 Kana kana kanadım, duyuramadım. Kavramları silkeleyip atarken bir kenara silkinip atıldığımı duyumsadım, engel olamadım. Kendi Tanrıcılığımı oynarken kendimi deneysel süreçlerimin deneği yaptım. Hırpalandım. |
|
|
Gölge
(özlem evrim torun) 1 Ocak 2008 |
Bireysel |
| |
 Varoluşsal dönüm noktalarını ve sorgularını ilk gençlik yıllarında bıraktığını düşünüyordu. Oysa şimdi yeniden başlaması gerekiyordu. Kendini sorgulaması, yargılaması ve bir kısmını asması gerekiyordu. Kalıba sığmayan kolunu kesmesi, bacaklarını geriye çekmesi gerekiyordu. Normlara yaklaşması ve normlara ulaşması ve onaylanan olması gerekiyordu yine. Yine sıkışıyordu, yine çevresinde bir uğultu ki, yükseliyordu. |
|
|
...
Steril bir hayatı hep uzak tuttum kendimden, toprağında oynadım, tozuna karıştım. Obsesif eğilimler aşılayan bir çağın çocuğu olarak takıntılarımdan arınıp bozuk paralarla oynadım.
Hiç yıkanmamış bardaklardaki ruj izlerine aldırmadım, biramı yudumladım. Alkol boğazımdan akıp giderken, daha karışmadan kanıma, saçmalamanın sınırlarını kaldırdım. Hayatın ellerine vermemek için dizgileri oyun kartlarını ilk ben açtım. Sürekli kavgam oldu hayatla; uzlaşma ihtimalini düşünmedim
...
|
|
