|
Bundan öncelerde her şey bambaşkaydı.
Ufak bir tebessümdü hayat. Mutluluk gözlerimin baktığı yerde başlardı, her kalp atışında büyürdü biraz daha. İnsanlar ayrı bir güzel bakarlardı dünyaya. Gözler güzeldi aslında.
Mürekkep kağıda ya müjdeler vermek için dökülürdü ya da hiç leke yapmazdı boşuna. Bir çay kaşığının sesinde saklıydı ve fincana dökülen her damla çayın yürek titretmesiydi sevda. Yüreğim bir okul koridorunda geçmişti kendinden. Her kapının ardında aynı “güle” çarpıyordu bakışlarım; yüreğimi onu besleyip, büyütmek, sonsuza dek solmamasını sağlamak üzere hazırlamış olduğum “gül’e”. Kimi zaman bir ayak sesiydi umut, kimi zaman kadife bir ses. Gözyaşlarımda bile sevgi vardı, aşk vardı, bir “gül” için yanan sevda vardı. Çünkü bu gözler sevdası için, çünkü bu gözler sevdiği için ağlardı.
|
|
