|
MEKTUP (1)
Kimseler zillerin çaldığını duymayacak.Kimseler vaktin eli kulağında olduğunu bilmeyecek.Kimseler kapının önünde biriken kalabalığı anlayamayacak...Dünyayı sıradanlaştıranların emeğine saygı duymayan zihniyetin kavradığına ve ateşte pişirdiğine yazıklar olsun...Yazıklar olsun...yazıklar olsun...
Niyetlerin akibetin önüne geçmeye çalıştığını inkar eden gruplarla tartışan insanların yaşadığı saatlerin birbirine denk geldiğini mi sanıyorsun.Sorgulanmak elbette ki kendimizi bir adım geriden takip edecek.Deniz taşıracak suyunu,ayaklarımızı yıkayacak.Biz nedeninini yüzümüzü doğrulttuğumuz yüzlerde arayacağız.Yüzler birbirine aynı şeyi sorarken,kafasını kurcalayan ,beynini içten içe kemiren ve gönlünü fetheden bu hastalığın pençesini kendi eliyle tutup tekrar tekrar kendini tırmalamaktan zevk alacak.
Ama...Ama bir ihtimal daha var şarkısını söylemek her kıt akıllının ve kendini mermere vurmuş sarı rengin esiri olanların kısmetinde olmayacak.Evet herşeyden önce samimiyet...
En küçük yapı biriminden en üst mertebedeki seviyeye kadar samimiyet...Zatların birbiriyle olan nas ilişkilerinde samimiyet...Sosyal konularda mutabakata eremediğimiz şu günlerde samimiyetten ne derece uzağız...Bunu tahmininize bırakıyorum...
Evet samimiyet...Şiirde samimiyet,yazıda samimiyet,dilde samimiyet...Mektupta samimiyet,mailde samimiyet ve üslupta samimiyet...Soruda samimiyet,verilen cevapta samimiyet...
Bundan gerisi dışlanmış bir konudur.Anlaşılmaz...Yazımız anlayanadır...Cevabımız da anlayanadır...Beklediğimiz yukarda da zikrettiğimiz samimiyetten ziyade değildir.
Üslubumuz hiss-i samimiyetimizin ayinesi olup müketteplenen her paragraf gerçeğe tabidir.
Bu böyle biline....
|
|
