Dünya karanlıktır; Sesini duyamazsın.
Çağrısını anlarsın; uyuyamazsın.
Yüz rengi toprak ; toprağın yüzü sıcak...
Her bayramda yağmur yağar,sağnak sağnak...
Bu çağrıya koşar,Sırılsıklam ıslanırsın.

Pembe tılsım yükselir göğe;
rengarenk hülyalar yere iner.
Toprak gözyaşıyla ıslanır , şekillenir...
Dilsiz insana döner ;Mezarlıkta gezinir...
Ruhların serencamıdır,
Ağaç gölgelerinde otururlar, sessizce...
Misafirdir insan;vakit azdır.

Sahipsizler mezarlığı burası,ruhlar sıcak,
Zaman durur...
Ölüm kokusu etrafa yayılır, yapraklar kurur...
Kimsesizlerin başında taşlar; tatsız bir ölüm yayar...
Ve her şey yeniden başlar.

Unutursun...
çağrıyı hatırlarsın ; kendini hazırlarsın...
yazan yoktur ; yazılan yok...
zaman kabuktur , kıramazsın,
kırmanın imkanı yok...
Bîçaresin...Bunun dayanılır tarafı yok...