|
Köprüleri Yıkmak İçindi Yaptıklarım…
(Denizci) 26 Mart 2007 |
Anı |
| |
 El eleydik birlikte olduğumuz her dakika da, her saniye de… Birbirimize dokunmak nefes almak gibi gerekliydi, zorunluydu adeta bizim için, hayat buluyorduk birbirimizin gözlerine derinlemesine bakmaktan, doyulmaz bir haz alıyorduk dudak dudağa konuşmaktan… Aşk-sevgi denilen şeyin ta kendisiydi yaşadığımız, hem de görenleri kıskandıran, nazarlara davetiye çıkaran türden bir sevgi ve aşktı… Ben bazen bundan endişelenir ve sana söylerdim, sen de bana aklına getirme getirirsen başına gelir derdin, haklısın derdim ve getirmemeye çalışırdım, sonra bu endişemi unutur yeniden kaybolurdum mutluluğun kollarında seninle…
|
|
|
Ne Çok Şey Öğrendim Senden Sonra Bir Bilsen.
(Denizci) 28 Ağustos 2010 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 Hayatın kendi halinde aktığını ve bizi pek de umursamadığını, kaderin mutlak var olduğunu; ancak kadere giden yolu seçmenin kendi tercihimiz olduğunu öğrendim… Geceleri bütün gerçekliği ile tanıdım; karanlık ve soğuk olduğunu, kahpe pusulara ve ihanetlere gebe olduğunu öğrendim… |
|
|
Bir Büyüğe Danışmak Lazım...
(Denizci) 24 Eylül 2010 |
Ortamsal |
| |
 Sen’ aklı baştan eden vasıflara sahip olan vefasız dilber; “ Yaşadıklarını inkar ve anılara ihanetinden mütevellit suçlu bulundun.! Bu günden itibaren unutulup, kalan ömürde asla hatırlanmamaya mahkum oldun”... |
|
|
Sen benden giderken,
Yapışkan bir hüzün bıraktın geride…
Önce boş kalan ellerimdeydi sadece,
Sonra yüzüme bulaştı;
Yüzümden de yüreğime...
Şimdi sen yoksun;
Ve ben bir başımayım bu sahil de,
Yasını tutuyorum faili olduğun yitik Aşk'ın,
Hakkını vermeye çalışıyorum,
Sevgimin ödülü olan yalnızlığımın…
Dudağımda yarım bir sigara ve
Titreyerek söylediğim, anlaşılmaz bir şiirle,
Hiç durmadan yürüyorum...
Deli eden yokluğunun hükümsüz olduğu,
Huzurlu bir yer arıyorum...
Denizci...
|
|
