|
Erkek Serçe (Minik Bir Öykü)
(A.Latif İRVEN) 5 Mayıs 2003 |
Didaktik |
| |
 ...öyle güzel ötüyordu ki, hiç gitmesin, burda kalıp ötsün istedim. Ötüşüne bir de duruş katmıştı ki, kanatlar o küçük gövdeden hafif ayrık, kanat uçları kuyruğun altından yere sürtüyor ve kuyruk hafif dikik. Küçük tepeleri kendi yaratmış gibi... sekerken |
|
|
Çocukluk Kesitleri 1
(A.Latif İRVEN) 6 Eylül 2003 |
Çocuk |
| |
 Kaç yaşında olduğumu hatırlamıyorum o zamanlar. Daha küçüğüm. Bir çöp kutusunda saklanacak kadar. Komşu kızıyla evcilik oynayarak, ten temasının seks olduğunu sanacak kadar. Ve seksin, ne olduğunu bilmeyecek kadar! |
|
|
Çocukluk Kesitleri 2
(A.Latif İRVEN) 14 Eylül 2003 |
Çocuk |
| |
| Henüz ilkokula gitmiyorum. Küçüğüm daha. Ama gün boyu sokakta oynayacak kadar büyüğüm! |
|
|
Çocukluk Kesitleri 3
(A.Latif İRVEN) 27 Mayıs 2007 |
Çocuk |
| |
| Özellikle kocaman bebeğin o küçük burundan nasıl düştüğüne takılıp kalıyorum.
|
|
|
yaşamın anlamsızlığı içinde, anlam kazanmaya zorlarız kendimizi. hiç yoktan çıkışı olmayan bir labirentte dolanıp dururuz. gideceğimiz yer de belli değil ya, nereye çıkarsa yolumuz. sonra yine başa dönüyoruz. onca çabadan sonra, hiçbir adım atmamış gibi. anlamsızlığımız en küçük bir aşama kaydetmez oysa. kendimizi yanıltmadığımız sürece, hiçliğimiz, bir zerrenin umursanmazlığı kadar bile değildir belki. daha, daha.. daha aşağı seviyelerde. bir canlı kadar ya da cansız bir nesnenin başkalaşımı kadardır yaşamı etkilememiz. buna rağmen, göremiyorsak gerçekleri, kapatıyorsak gözlerimizi ve kulaklarımızı, ardından dev aynalarında görüyorsak cüssemizi ve gelmiş geçmiş milyarlarca yaşam arasından, -birinden de olsa- farklı ve üstün buluyorsak varlığımızın nitelik ve niceliklerini, hiçliğimizin içinde kaybolduğumuza dair tüm malzemeyi karşımızdakine teslim ediyoruz demektir.
|
|
