( Bu mektup, Muhammed’in Bağdat’tan gönderdiği son mektup oldu.
O, bir Iraklı idi. Doğulu ya da Orta Doğulu, Avrupalı ya da Asyalı,
Amerikalı ya da Afrikalı ne fark ederdi ki…
O, bir kır çiçeğiydi..! )
Denizler tuzlu olduğu için yine de insanı kaldırırlar bir şekilde, oysa göllerde tuz oranı az olduğundan oralarda suya girerken çok daha dikkatli olmak lazım... Hele de küçük göletlerde balık tutmaya kalkan çocuklarımız mutlaka ve mutlaka can yelekleri giyinsinler bot ile açılırken...
Mutluluk, her dem heba edilen ân kuşları ile uçup gitmekte... Ve sistem; duygusal gelgitlerinin aklına galebe çaldığı, sorgulayamayan, bîkarar hüzünkoliklerini sincap tekeri içinde gütmekten çok mutlu.
İki saatlik bir kitap okumanın ardından,ihtiyaçlarımı karşılamak için (Evimiz müstakil iki katlı olduğu için) aşağı indim.Saat gecenin onikisi yani gece yarısı.
Buram buram sevda kokan türkülerimizde, yarin zülfüne dolanır nağmeler. Ceylan olur bakışlar, ok ok olur sineye batar kirpikler. Sevdiğine kavuşamayınca ozan alır sazını düşer yollara. Gönlünü sazının tellerine bağlayıp haykırır sevdasını.
Bizim olanı, bize ait olanı sevmezsek, baş tacı etmezsek kim saygı duyar geleceğimize, kim inanır ulusumuzu sevdiğimize?...
Yıllardır ticaret hayatındayız. Helalinden ekmeğimizi kazanmaya çalışıyoruz. Gün içinde bir çok insanla para ve fikir alışverişlerimiz oluyor. Müşterilerimizin hepsini sevdiğimiz söylenemez tabi ki... Ancak sevmesek de saygıyı yine de elden bırakmamaya gayret ederiz...
"Cemre düştü düşlerime dün gece
Bahar geldi sandım
Kör kuyularda bırakıp kör karanlıkları
Yaşam denen bir düşe uyandım!.. "
İyilik yerine güzellik
Dürüstlük yerine güzellik
Sevgi yerine güzellik
Akıl yerine güzellik....
Çanakkale hep zaferler ile anılmıştır o tarihe 4 Nisan 1953'e kadar. Dumlupınar Denizaltısında ki kahraman denizcilerimiz başlarına böyle bir şeyin gelebileceğini, diri diri mezara girebileceklerini de akıllarından geçirmemişlerdi belki de... Kader onların seksenbirini aynı denizaltı da denizin seksen metre altında kıyamete kadar buluşturdu, şehitlik nasip etti onlara...
-Değiştim, NASIL?...
Nasıl diye sormayan toplumlar faşizme mecburdur...
Nasıl sorusu değişimin niyetini ve sonucunu önceden aydınlatır...
Değişim, nasıl, istek, memnuniyetsizlik hali, nicelik, güç...
Türkiye Cumhuriyetinde, terör dendi mi son yıllarda akla gelen tek ad PKK olurdu; ancak Türk halkı artık yeni ve tartışmalı bir adla karşılaşmıştı: Ergenekon Terör Örgütü.
Bu nasıl bir döngü? Kalbimiz, duygularımız değişebilir mi? Yakınlarımızın başına gelen kötü olaylarda sızlayan içimiz, akan göz yaşlarımız yabancı bir insan söz konusu olduğunda durabilir mi?
Oysa hiç bir kadın hak etmiyor bir erkek egosu için yok edilmeyi. Hiç bir insan için kimse diyemez ki "katli vaciptir " diye... Bir anlayabilseniz bunu. Bir fark edebilseniz kadının ne için ve neden yaratıldığını.
2000li yıllar Türk toplumu için yeni ve farklı oluşumları hazırlayan ve bu oluşumlara geçit vermek üzere birtakım olumsuzlukların yaşandığı yıllar olarak hatırlanacaktır. Ta ki 2002de yapılan seçimlere kadar
