Kocatepe’den tanırdım

Yankılanırdı çocukken sesim
Dağların en lacivert yerinde
Kağnıları gıcırdar,
Horozları öterdi görünmez köyün,
O muştuya inanırdım.

Yağmur, güneş el ele
Bir yamaçtan bir yamaca
Yedi iklimi kuşanır,
Kırkikindilerde yıkanırdım.

Tepelerim vardı iki yüzü aydınlık,
Baharları çiğdem çiğdem,
Pınarları yol gözleyen
El sallardı ta uzaktan öğretmenim,
Tanrı yanımızda sanırdım.

Sahne değişti
Dekor bambaşka
Bir büyük saray var,
Kapısı daracık
İnsanlar dev yapılı,
Çobanlar aralarda ufacık
Biri yok içlerinde,
Kocatepe’den tanırdım.