HEP SEN
Sahile gideceğim bu gece,
Karanlığın ve sessizliğin,
En yoğun olduğu yerde.
Seni düşleyeceğim.
Geçmişte kalan o güzel günlerimizi
Anımsayacağım vefasızlığınla birlikte.
Sanma ki ağlayacağım yine.
İhanetini ve tüm kötülükleri,
Söküp atacağım gönlümden,
Geride yalnızca iyilikler kalacak.
Bir inci miydi ki umutlarım,
Kumlar içinde kaybolan?
Bulunması öylesine zor olan?
Umutlar yeşerecek gönlümde,
Bir dağın güney yamacındaki
Ormanlar gibi,
Olabildiğince gür ve yeşil.
Yağmuru indireceğim gök yüzünden,
Sinemde toplayacağım,
Tüm yağmur sularını.
Kurumuş yol boyu, çoban çeşmeleri,
Yine akacaklar şırıl, şırıl
Eskisi gibi.
Nice bağrı yanıklar,
Susuzluğunu giderecek çeşmelerimden.
İçlerindeki yangın söndüğünde,
Diyecekler,
Bu çeşmeler kurumuştu bir zamanlar.
Benim yüreğim kadar yanıktılar.
Susuzluktan çatlamıştı tüm yalaklar.
Ne olmuş bunlara böyle
Coşkun ırmaklara dönmüşler.
Kitabe olacağım, çeşme kaidelerinde.
Okuyacaklar beni,
Bir zamanlar ben de yanıyordum,
Sizler gibi yürekten.
Terkedilmişlikti beni,
Yangın yerine çeviren.
İhaneti unuttum,
Sildim tüm geçmişi gönlümden.
Yeni sevgiler buldum.
Bulut oldum, yağmur oldum, orman oldum
Ve su oldum, tüm yangınları söndüren.
Sende,
Geçmişi unut,
Seni yakan o vefasızla birlikte.
               Özcan NEVRES