Uzunca derin sessizlik..
Derinler..
Karanlıktan doğdum,ışıktan korktum..sıcaktı sanki,Cümlelerimi bulmaya çalışırken, şımardım.. Uyumadım.. Bakabildiğim kadarını gördüm.. Elimden tuttu bir adım sonra diğeri.. kalktım.
Yürümeyi öğrendim..
oyuncak kırmayı bildim..
Konuştum..
Karanlık korkuttu, ışığa sarıldım..
Sevdiklerim oldu, sevildim.. Kadınlarımı sevdim..
Denklemsiz hesap içerisindeyim.. Eksiler, artılar.. eskiler.. Hani korkusuzdun? Ürpertmezdi beni karanlık? Yazdıklarını bile göremezken, çizdiklerin nerede? Ay ışığı gündüzüm.. Rengim siyah, nefesim zifiri, dudağım kalın, söylediklerim yüreğim kadar ince.. Gözlerim ise edepsizce ıslak..
Ya! Ya söyleyemediklerim.. Ne diyordu? Üstat. "Ne kötüdür insanın bildiğini anlatamaması, kelimelerin hep yarım kalması. "Ben" deyip susması, "Sen" deyip ağlaması. "

Telefonumda sen.. Seni. Seviyorum. Seni seviyorum.. Siliyorum diyemiyorum, ama ben demiş oluyorum..

Artık beni sevmiyor..
Öyle deme diyorum. Unutmamıştır, gitmemiştir, denememiştir..
Öyle düşünmüyordur bile..
Kendimle kıyaslamalımıyım?
Dur!
Deme işte aklım tekliyen kalbim düşünmüyor senin gibi..

Saat üç...

Yürünen adımlar beynimde geziyor, ismim ile çağıranlar.. Kalabalık bir kent.. Dolaşanlar, samatya durağı..
Öyküsü; kız durakta bekler, otobüs gelir çıkardığı cüzdanının arasından süzülen fotoğraf yere düşer.. kız otobüse biner.. Adam Eğilir alır fotoğrafı.. Bağırsada duyuramaz sesini.. Koşar kendinden hızlı.. Ufak bir çocuk.. Abla.. El işareti ile adamı gösterir.. Kız, ön tarafa ilerler otobüsü durdurmak ister, yol ortasında durur..
Adam fotoğrafa bakar şaşkındır..
Adam bu benim fotoğrafım.
Kız bakakalır yol ortasında.
Ve parçalanmalı gürültü..

Ve masadan yuvarlanıp yere düşen kalem sesi..
Uykuya dalmışım, Bir kaç yumruk kırarcasına, sevdiğinden korkan adamın bilek gücü çivileme vuruyor masasına.. Keser oldum sesi, yüreğimden çıkarmalıyım çivileri.. rüyada sevdiğini ararcasına kırasım var masamı.. Elim uzanıyor kaleme.. Sevgini yoklar gibi kalem arıyorum karanlığa..
Sinirimi bozuyor..
Uykum kaçıyor..

Sıgara Küllük dolsu kadar , kendime kızıyorum, Ama ciğerim zifir kadar koyu.. Dumanının sıcaklığı sen kadar belirsiz olsada daraltıyor içimi,yinede içiyorum.

Sayıklıyorum, sayıklamalarımı sayıklıyorum.
Bugün düşünmedi.
Öyle deme...
Düşünmemiştir işte, düşünse arardı o öyle biri değil, arar hal hatır sorar..
Işi vardır heralde...
Ben aramalıyım..
Dur!
Teklesende, dayanamasanda arıyacağım seni dinlemiyorum..
Dur işte be adam, Saat üç buçuk uyumuştur..

Sayıklıyorum, sayıklamalarımı sayıklıyorum.. Sayılarımı sayıyorum bir, iki.. belkide eksilerimdi ya da hatayı bir defa yaptım, söylüyemedim sevda sözcüklerimi.. Yarım kaldı, bir koca cümle daha.. yüklemi, sonu, noktası.. Herşeyi sendin o ufacıcık cümlemin, oysa herşey seni anlatıyordu.

Uykum gelsede gizlice uyusam bari, emin olamıyorum sanki seni düşünemiyorum.. Uyuyacağım yer hazır..iki yıldır herzaman ki gibi ucu sökük battaniyemi dolaptan çıkartıp televizyon karşısındaki kanepeye sırtımı yaslıyorum dizlerimi karnıma kadar çekip, sızıyorum.. Sonra başım ağrıyor boynum tutuluyor.. yaklaşma bana..

Sabah ay işiği ile işe gidicem, yorgun ve suratsızca yürüyen yüzlerde yüzünü arıyacağım..

Karnım aç.. Yine bir bildiğim var.. Tava, yağ, yumurta.. Bayat ekmek ile sarısını sıyırmak ne güzeldir ya..

Uyku bastırıyor,daha bir saat önce kovmuştum seni defol git be.. Inadımı kıramaz hiç birşey.Bugün, onu düşüneceğim.. Uyuyunca emin olmuyorum, sanki unutuyorum.
Uyumamalıyım.. Balkona cıkıp hava almalıyım, zaten iki dakika önce içeri girmiştim. soğuk, sert olsada ürpertmiyor tüylerimi.. Korkularını yendimi acaba? başkaldırmıyor soğuğa tüylerim..
Gözlerim yine arayış içerisinde.. nerede bu ay ışığı?
ama bitmek üzere, gölgesi kadar mavi ışığı kadar sarı. Gökyüzü son yıldızını kayıp etti edicek.. Ne zaman hilal olacak bu, bir hafta dahamı beklemeliyim.. Dolunay doğuncamı yeni bir ay oluyordu? Kayıp etti son yıldızını.. sonun sonuydu, o son sarı.. Sarısı son bahar gibiydi, yanlız bir yaprak gibi süzülmüş düşmüş orta yere..

Hani şöyle bir yanlızlık vardır ya.. Tamamlanmayan mevsim.. Nasıldı bunun hikayesi?

Adam dışarı çıkar eli çekingen olsada soğuğa.. Baharı arar..
Alo?
Hayrola ne oldu?
Ben.. Ben rahatsız ettim heralde, Kusuruma bakma. Der
Telefonunu kapatır..
Kız ne olduğunu anlamaz..
Kız adama döner..
Ne oldu,ne oldu canın birşeyemi sıkkın? Aramazdın bu saat'te
Ben..
Konuşsana be adam
seni.
der ve ağlar.
Yarım kalan bir cümle daha.. oysa saf bir gülüşten ibaretti bildikleri.

Ya benim hikayem? ... Neyse..

Ne zaman açılacak bu ışık? Gönül yaşlarım korkularımdanmı saklanıyor? Bulamadım, Nereye kaldırmıştım yazdıklarımı..Yazmak fiilinin görülen geçmiş zaman kipiyle çekimi; birinci tekil kişi.. Yanlızca Yazdım.
Yanlız bir yıl daha..
Zaman, yıprattı tahtamı.. zımparalıyorum yenilercesine.. bu sefer iyi boyuyacağım içimi bir ömür daha dayanmalı, duvarlarım rengarenk.. Mutfağımı yeniliyorum.. Dolabımı.. Daha sonra yatak odam. Tüllerim bembeyaz arkasından tutar gezer gibi, oysa tüm beyaz tüllerim camlarıma aitti sadece sevdiklerimi görmek istedikçe dokunacaktım.. Nefesim taze.. Bahar geldi işte, çiçeklerimi doyuramıyorum bile.. Itiraz edemiyorlar kendi güzelliğine.. Dokunmadığım masam çekiyor dikkatimi, masamın sol tarafına yazmıştım adını..
Sil diyorum..
Silemiyorum..
At diyorum..
Atamıyorum..
Ben diyorum. Ben.. Seni seviyorum.