ağlarsın bu kurban yine bin figan
düşün ki olmamış papucun rugan
görkemin tamamlar viran çoraptır
sanki der ''ey fani sonun turaptır''

mundarı dahi yok mendil cebinde
hadi bundan geçtim tütün lebinde
bulunmaz açık bir fakrü zaruret
bayram gün yüzüne bakar durur et

gururun elverip eğer isteme
kim verir zavallı garip rüsteme
iktisat okuma atıl hayata
ekmeğin gelirsin böyle bayata

ebeyin ne fayda çorak tarladan
ah ulan olmak var şimdi şarlatan
günde yüz kağıda demezdin para
hem insan toplumu saymaz zımpara

azimli çalışkan adamsın fakat
yoksulluk şu seni eyledi sakat
akli muvazeni koru mucize
sahip çık gitmesin sakın hacize

iskemlen taburen her nen var alsın
memura yalvar tek dizüstü kalsın
emesen açama uzun saç ama
kaçın kurası o birgün kaçama

bahçesi önünden elini tutup
fakrini bilir ve kolay yem yutup
onay vermez senle yuva kurmaya
baba kurmay albay karşı durmaya

başladı.. son günler.. yalnızca ünler..
çağrırım pencere altına.. yünler..
daha çok ilgiyi çekiyor demek
sarfolur eldiven kazağa emek

bağrımın en fazla ağrır tam bura
son zaman başladım yaylı tambura
bu şehri ankara ağlasın bana
girerim bir dana misal kurbana

salhane tarafı beni çeksinler
kılım miras keller az saç eksinler
bıçakın altına uzanır boyun
zatın bir koyundu bitiyor oyun

rolüne soyun sen suratı mutlu
ifade takın ve içi umutlu
bir bayram dilerim.. belki ilerim
mendil bulup bende gözyaş silerim

yassıca taşları atsan denize
raslarsın zıplarken şu benden ize
dünyadan bir yıldız gibi kayarım
harcansam sanırım yüksek ayarım

hayranım düğmesi parlak urbana
makul hız sür girmek için kurbana
kendimi elmanın yeri koyarım
ben bu parçayım yar diğer o yarım..