Sefillik nedir bilir misin?
Bazen beklemektir amaçsızca,
Ve ağlamaktır sınırsızca,
Beklersin bir kurtarıcı umutsuzca,
Ama nafiledir tüm çabalar,
Sen silkinip kalkmadıkça…

Düşünürsün ve hayal kurarsın durmadan,
Ama yoktur ulaşmak için hiç çaban,
Bazen gülersin sahtekarca,
Kahkahaların çınlar her tarafta,
Ama yanar ciğerin ve kavrulur,kül olurcasına…

Herkes mutlu iken etrafında,
Sen ağlarsın, içine akan gözyaşlarınla,
Söyeleyemezsin kimseye günahlarını,
Bilirsin bir sen bir de Yaradan…

Neden düşer ki insan bu sefilliğe,
Neden harcar ki en değerli anlarını,
Bazen çaresizliktendir,bazen ise nefretten,
Ama sonuç suzluktur iten seni tembelliğe,
Lakin yoktur başka çaren yaşamak için,
Sıyrılmaktır sefillikten ansızın,
Ve kırmaktır şeytanın bacağını,
Kovmaktır onu ve tüm kötü ruhları,
Ağlamaktır doya doya ,
Ya da ıslanmak nisan yağmurunda,
Ama mutlu olmak ve bakmak umuda,
Umuda bakmak ve geleceğe umutla,
Yoktur başka çaren,açmak ellerini Yaradanına,
Ve haykırmak kainata,
Ben artık sefil değilim…
Yoktur benim tembelliğim,
Yoktur bencilliklerim,
Ben insanım ve insan gibi yaşamaktır tek görevim!