Sensizlik beni rahatsız eden ve hüzünlendiren yine
Elinden tutamayışım, Sana dokunamayışım beni korkutan
Nadirde olsa Sana kızışım beni bana isyan ettiren
Soluk alışım, yaşama heyecanım, tik tak ritimleri ile kalp atışım Sana uzanan
İnceden söylediğin AŞK kokulu şarkıların, beni Sana bağlayan
Zarif duruşun, naif bakışın, içten yaşayışın Seni Sen yapan
Loş ışıklarda parlayan ateş böceği misali dolaştın korkularımda
İnancımı kaybettiğim anlarımda güneş oldun bana
Kelimeler yerine duruşun mana kattı, Sana hasret bedenime, yüreğime
Tarumar oluşuma aldırmadan yanımda oldun her zaman
İsimsiz kahramanıydın sahibi olmayan hayranların
Resmedilmemiş bir AŞK’ı yaşadın, yaşattın, arasında kalbime sığınak kuytuların

Canımı acıtan yine Sensizlik oldu hatıralarımda
Ağlayışlarım, haykırışlarım ve serzenişlerim yokluğunu bastırmaya çalışan
Notasız şarkılarımdır hüznümü katmerleştiren
Islak dokunuşların, soğuk bakışların, sahte duyguların esiri olmaktan korkar yüreğim
Masalsı bir yaşam peşinde koşar Sana aç masum yüreğim
Ilımlı duyguların radikal Aşığı olur sonra, hissettirmeden Sevgilim

AŞK apoletlerini takmış bir komutan gibi dolanırım gittiğin yerde
Canımı acıtan gidişin değil Sensiz kalışımdır inan
Islık çalarım yalnızlığın yaşadığı mekânlarda
Tabutlar dolaşır bırakıp gittiğin yüreğimde
Anlamsız cümleler kurarım içinde Sen olmayan
Nasıl da gittin Sevgili arkana bakmadan, işte budur asıl içimi acıtan.


Fatih Mehmet Mirza