Erguvan erngi bir akşamın ayak ucuna oturmuştuk ta, Kınalıada'nın ücra bir köşesinde, tenimiz güneş içerken biz de şarap içiyorduk değil mi. Geleceğe ilişkin düşlerimizden söz etmekle başlamış bilahare vits küçültüp şimdiki zamana gelmiş içtiğimiz şarabında etkisiyle geçmişi de katmıştık sohbetimize. O mutad yudumlarından birini daha aldıktan sonra şarabından, kolunun yeniyle önce alnında biriken teri, ardından dudaklarında dinlenen şarap damlalarını silip, bakışlarını yamacın ucunda nazlı nazlı salınan denize düşürüp, sanki başkaları duymasın der gibi fısıldıyarak konuşmaya başlamıştın.
"Yenildik Caliban, lamı cimi yok yenildik, keşke yenildik ama ezilmedik diyebise idim ama malesef diyemiyorum, biz hem yenildik hem de ezildik. Netekim paşanın pentagramı yendi bizi ama onlar ezmedi dostum ezemedi, biz kendi kendimizi ezdik. Oysa, işin başında karşı koymuştuk, o her köşe başına zehirli ağlar kurmuş örümcekler sultasına ya da cuntasına. Onca baskıya, onca işkenceye rağmen yılmamış, yani uslanmamıştık" deyip susmuştun. Ama tahmin ettiğim gibi fazla uzun sürmedi suskunluğun, cigarandan derin bir nefes, şarabından kallavi bir yudum alıp sesini daha da yükseltip devam etmiştin. "Lakin öyle bir an geldiki Caliban hepimiz olmasa da çoğumuz teslim olduk, teslim olduk Caliban ışıltılı bir yaşamın gölge oyunlarına. Rengarenk havai fişkler gönlümüzü çeldiler, gözlerimizi kör etti o ilk kez gördüğümüz lazer gösterileri ve çılgınlar gibi haykırmaya başladık, tanrım bu güzellikler oyununda, bu çocukluğumun düşlerini süsleyen lunaparkta bana da bir yer ver diye. Hayı demedi hiç kimse, hiç kimse olmaz demedi hatta aksine buyur ettiler bizi, "buyrun buyrun hepiniz için yer var; inaçlarını, beklentilerini, yarına ilişkin umutlarını ve o anlamsız kavgalarını gişe önüne bırakan herkese yer var bu yepyeni ve renkli ve eğlenceli dünyada"