Evvela selâm. Zamanı ilmek ilmek dokurken devran, sen anı güzelleştiren ibrişimden an. Erguvan akşamlardan, ebru tenli sabahlara aktarılan hoş sedadan ıtır sesin.

Bilmiyorum şimdi hangi iklimdesin… Kulaklarımda çınlar içimi titreten sesin.
Hurufat ehlinin en şanslısı sayarkendini divanımda adını yazan harfler senin.

Sana name yazarken mesrur kalemim. Rengi, kokusu, usaresi senden kurduğum cümlelerin. Muhayyel düşlerimin muhayyel perisi, bu name senin…

Ellerin, en güzel çiçeği lâlezarın ve gülşenin… Nahif parmaklarından süzülen gül kokusu başımı döndüren efsun olur. Takvimimde zaman hep seni solur.

Mektubum iklimine ulaşabilirse, satır satır, harf harf hasretimi bulursun. Ve mektubumda muhteva, derkenar , dip not. Bidayet, nihayet seni yazar seni dokur. Yazdıklarımı okuyan seni okur.

Zaman yel yepelek bir at. Yelesinde gönlüm sana doğru, iklimine doğru koşar.
Seni kıskanır laleler, zambaklar…

Sanadır yazdığım arz-ı hallar. Ne yöne dönsem sana çıkar yollar. Ey meçhul ve muhayyel lâlezarın dal boylu, melek soylu perisi. Ehli hurufatın başını döndürüyorsun.

Erguvan akşamlarda , ebru tenli sabahlara aktarılan hoş sedan, ıtır sesin. Özledim sesini nerdesin.

Selam olsun gönlümün derunundan ey muhayyel peri…
Ankara, 18.02.2010 İ.K