Mevsimlik bir bahar gibisin

Elini tutmak isteyen yaşam

Kayboluveriyor derinliklerde

Geride bırakılan sözler

Düşüncelerle birlikte yok olup gidiyor

Gecenin zifir karanlığı

Soğuk odanın loş ışığıyla birlikte

Yalnızlığı unutturmaya çalışıyor

Tek eksik yan sensin

Seni bir put gibi içimde büyüttüm

Sevmeyi sende hissettim

Platonik bir sevdaya tutuldum

Adına yalnızlık diyerek

Gözlerimi kapadım

Ve

Hiç sabah olmayacakmış gibi

Seni düşünerek karanlığa teslim oldum

O an yaşamı seninle kıldım

Platonik olduğunu unutup yaşama anlık veda ettim

Dinmeyen gözyaşlarımla birlikte

Kilit vurdum yüreğime

Bir daha kimse girmesin diye kapattım tüm kapıları

Hatta bu sözlere karşı

Seni sevdiğimde;

Üzeceğini,

Gözyaşlarımı akıtacağını,

Terk edeceğini,

Başka onarılmaz acı vereceğini,

Bir gün beni bırakıp başkasının olacağını bildiğim halde,

Seni platonik sevdim.

Şu an bir rüyadayım

Ve

Uyandığımda sensiz yeni bir gün başlamış olacak

Yitirdiğim duygulara karşı

Hiç olmamış gibi kanayan yüreğimi

Yalnızlığım ile teselli etmeye çalışacağım

Sabah olduğunda minicik yüreğim

Yol alacak sessiz sedasız

Şimdi hoşça kal platonik sevdam