Oniki yaşındaydı. Anadolu’da bir şehirde oturuyordu. Bir memur babanın dört çocuğundan biriydi.Temiz yüzlü, yakışıklıydı. İçine kapanıktı. Okul arkadaşları dışında pek arkadaşı yoktu. Okulu seviyordu. Derslerini hiç ihmal etmez, ödevlerini günlük olarak yapardı.

     Dostları kitaplardı. Hikaye kitaplarını okumayı çok severdi. Sait Faik en çok okuduğu yazardı. Diğer bir zevki de trenlerdi. Bu ağır, devasa makinelerin gökyüzüne doğru yayılan dumanları, tekerleklerinden ve düdüğünden çıkan değişik sesleri onu büyülerdi.

      Evleri tren istasyonuna yakındı. Derslerini bitirdiğinde, hikaye kitaplarını okur ondan da canı sıkıldığında soluğu istasyonda alırdı. Trenlerin varış ve kalkış saatleri ezberindeydi. Trenlerin varış saatine beş dakika kala istasyona gelir, salonda oyalanırdı. Salondaki berber dükkanını pek severdi. Berberin müşterinin saçını kesmesini, usturayı masatlamasını, sabunu köpürtmesini ilgiyle izlerdi.

     Bir akşamüstü her zamanki gibi derslerini bitirmiş, hikaye kitabının sayfalarını çevirmeye başlamıştı. Canı sıkıldı. Dersleri her zamankinden fazla zaman almıştı bu kez. Hava kararmıştı. Vaktin geç olduğunun farkındaydı ama yine de tren istasyonuna gitmek için içinde bir istek duyuyordu. Annesine bitişiklerinde oturan arkadaşından bir şey alacağını söyleyip doğruca istasyona gitti. Tren henüz gelmemişti. Güzel bir yaz akşamıydı. Platformda gezinmeye başladı.

      Yanına bıyıklı,orta boylu , başında kasketli bir adam yanaştı. Trenin ne zaman geleceğini sordu. Çocuk cevap verdi.Çocuğa nerede okuyorsun,nerede oturuyorsun şeklinde birkaç soru daha sordu.Beraber yürümeye başladılar.

     Adam: ”istersen bahçeyi gezelim” şeklinde bir teklif sundu. Çocuk teklifi kabul etti.Bahçenin loşluğu çocuğu biraz ürküttü. Bir ağacın altında oturdular. Adam ağacın dibindeki çalıları elleriyle etrafa dağıttı.Ortaya bir şişe çıktı.Adam:”Hiç rakı içtin mi hayatında ?”dedi.Çocuk başını yana salladı.Adam şişeyi kafasına dikti. ”Sen de bi dene istersen” dedi çocuğa. Çocuk su katılmamış rakıyı içine çekti. Genzi alev alev yanmıştı. Adam ceketinin cebinden katlanmış bir gazete parçası çıkardı. İçinde dilimlenmiş kaşar peyniri vardı.Beraber peynirleri yiyip rakıyı içtiler. Adam boş şişeyi çalıların arasında gizledi.Cebinden sigara pakeri çıkardı.Çocuğa ikram etti.Çocuk sigaranın daha önceden tadını biliyordu.Almadı.Adam da ısrar etmedi.Kendidi bir tane yaktı.

     Sohbete başladılar.Adam,yalnız olduğundan,gezmeyi çocuklarla konuşmayı çok sevdiğinden bahsetti. Sigarası bitmeye yakın paketinden bir sigara daha çıkardı, bu kez sigarayı sigarayla yaktı, derin derin içine çekti.

     Daha sonra adam çocuğu istasyon yakınındaki pastaneye davet etti. Çocuk bunu da kabul etti. Rakı çocuğun içini ısıtmış, başını hafif döndürmüştü. İki meyve suyu siparişi verdi garsona adam. Garson bir köşeden onları izliyordu. Garsonun yumuşak olmayan bakışları çocuğun dikkatini çekmişti.

     Meşrubatlarını bitirip çıktılar.Adam yine sigarayı sigarayla yaktı. Bu sefer çocuğu daha da sokulmuş, koluna girmişti.Issız bir yola girmişlerdi.Adam, gençliğinde çok yakışıklı olduğundan bahsediyor,gençlik fotoğraflarını çocuğa gösteriyordu.
     Adam:”yüzmeyi sever misin?” dedi.Çocuk evet diyince bu seferde şehre yakın olan kaplıcaya birlikte gitme teklifinde bulundu. Çocuk teklif karşısında bir ikilem yaşadı.

      İlk defa rakı içmişti hem de susuz.İçki beynini,vücudunu daha önceleri hiç olmadığı tarif edilemeyecek başka bir hale sokmuştu..Adam teklifinin kabul edilmesi için adeta içinden dua eder gibi bir halde çocuğun gözlerinin içine baktı.

     Çocuk adamın kötü niyetini gözlerinden sezmişti.”Eve gitmem gerek,çok geciktim”dedi .Adam:”Seni bir daha görebilir miyim?”dedi son defa.Çocuk bir şey demedi, adamın kolundan kurtuldu.Adamdan ayrılır ayrılmaz adımlarını sıklaştırarak eve doğru yöneldi.

     Yirmi, otuz metre sonra çocuk bir an geri döndü. Adamı elinde sigara ,hala kendisine bakarken buldu. İçinden bir oh çekti. Trenleri çok sevdiği halde istasyona daha seyrek gidiyor,hava kararmadan da dönüyordu artık.