Hebavebagillerdensancılanlanmalar-iki…





Veba- Ağlamaklıyım heba dokunma ne olur. Yalnızım tenim bedenimden kazınmış bıçaklarla bilenmişim. Kimmişim ben, sen kimmiş bunu bilmemişim. Ben daha çocukmuşum heba bağışla yüreğimi, sen beni kabul et dergâhına, kirimi temizle seninle. Var olmaya çalışan bir beden, yüreğine değinmek için çalışan bir yürek sen beni aşağılamışsın heba, sen benim ne kadar kirlenebileceğimi bilememişsin, al işte kirlenmişim şimdi daha mı iyi yüreğine dokunmak, şimdi daha mı güzel elinden tutmak. Bir Kanlıca’ya çıkmak, bir çay yudumlamak şimdi daha mı güzel denizin görüntüsü, sen söyle heba sen beni söyle ben kimim heba neresiyim ellerinin, hangi çizgisiyim, söyle heba o çizgilerde bir Çingene gördü mü beni?



Heba- Ne bir Çingene ne ellerim seni barındırır mı söyle, ben söylemek istemiyorum veba söylersem dünyanın çarkı oynar yerinden. Sen çekip ceketini başına sokağa dalarsın veba toplayamam parçalarını. Şimdi kir olsan bile benimsin. Bir bütünsün, seni toplayabilirim. Ama yarın seni eşitliğin öbür tarafına atamam veba. Ben bağışlayan değilim, ben seni yüreğime alanım, orada var ediyorum sadece. Benim cennetim yok veya cehennemim, ben Araf’ım Veba tam ortasındayım senin anlattıklarınım. Bundan başka kimliğim yok, bana bu ülkenin yüklediği kavramları belirtme, seni başka bir ırktan zannederim.



Sokağın başına daha girer girmez kafasında canlanan profil buydu çok emindi, bu şekilde ilerleyecekti her şey. Her şey buna benzer diyaloglarda kendini var etmeye çalışacaktı. Bir an kendini sorguladı acaba çok mu benmerkezci yaklaşıyorum, empatiden çok mu yoksunum. Kendi kimliğime bunu bile söyleyemiyorsam, arta kalan bilinçaltımın hali nedir. Bunu tekrar düşünmeliyim. Kapıdan geri döndü ve nerenin yollarına dokunduğunu artık o da bilmiyordu.



Heba kendi kendine konuşuyordu.



- Kaç gün oldu hani tekrar gelecektin veba, telefonda kullanmıyorsun veba nasıl bulmalıyım seni, nerelerdesin acaba. Bir evin barkın yok. Bir tanıdık bir bildik yok. Kimlere sormam gerekiyor seni. Neden bu kadar bekletiyorsun beni bilmiyor musun kokun eksik oluşunda odamda ben kuruyorum veba. Gel çatlatma yüzümün toprağını, gel veba gel.



-

Veba- nerdeyim nerelerdeyim kaç gün oldu şu bilmediğim yerde takılıp kaldım çıkamıyorum dışarı atamıyorum insanlara kendimi eskiden olsa çıkar dolaşır insanlara kötülük salmak için elimden geleni yapardım. Neden bu konuma düştüm istediğim ne hayattan nedir şu düşündüklerim. Yüreğim git gide soluyor heba hebam hayatın tenine heba ettiğim dilim damağım susadığım kadınım nerdesin bul beni ne olur. Kendime gelemiyorum sen olmazsan seni solumazsam olmaz. Kalkıp gitmeliyim. Heba’nın kapısına dayanmalıyım kanına karışmalıyım. Bir çocuk istemiştim ondan evet hatırladım. Bunu tekrar sormalıyım Heba’ya. Gitmeliyim kapısına bunu sormalıyım.



Kaç gündür kapısını bile unuttuğu hebanın evine doğru yol almaya başladı. Unuttuğunu düşünüyordu.



-Eğer bulamasam ya kapıyı ne yaparım, hebaya mutlaka ulaşmalıyım ve mutlaka sorduğum sorunun cevabını almalıyım. Eğer ki kabul ederse çocuğum doğacak. Bu dünyaya benden bir canlı doğmazsa ben bir canlıyı öldürmek zorunda kalacağım. Heba’yı umarım bulurum umarım o da olumlu cevap verir sorduğum soruya. Ondan şu kahrolası dünyaya bir çocuk getiririm.