Allah’ım ne kadar severmiş beni,
Gönlümü zalimden aldı nihayet.
Sevgide kaybolan asaletini,
Yüreğim yeniden buldu nihayet.

Geldiği limana pislik getirdi,
Giderken sırtına sarıp götürdü.
Yuvalar dağıttı, ocak batırdı,
Kendisi bin beter oldu nihayet.

Yarenden bellidir yahşi yiğitler,
Kurtların yanına yakışmaz itler.
Kirlerde beslenip barınan bitler,
Uyuza bulanıp kaldı nihayet.

Kırk yılda öğrenmez eşek besteyi,
Yediği samandan yapar listeyi.
Osuruk çiçeği bozar desteyi,
Pis kokan çiçeği soldu nihayet.

Boşalan kadehten süzülen rakı,
Kadar bile değil yüzünün akı.
Sırtıma batırıp kaçtığı çakı,
Paslanıp kalbini deldi nihayet.

Erkekçe çarpışır mert oğlu mertler,
Kahpenin başından eksilmez dertler.
Küfredip saklanan şerefsiz fertler,
Alçaklık sazını çaldı nihayet.

Mehmet Nacar