Parlak bir ışıkla uyanıveriyorum, hemen alıyorum kokusunu ıslak toprağın. Belli ki bahçıvan yakın zamanda sulamış çiçek tarhını. Yeni doğan güneşten önce olmalı, zira ortalıkta görünmüyor ak sakallı ihtiyar. Derin bir nefes çekiyorum, sabahın serinliği işliyor ciğerlerime. Hafif de olsa, bir parfüm kokusu da geliyor yakınlardan; komşu kızı yine sürünmüş misleri anlaşılan. Şöyle bir bakıyorum; hoş kız doğrusu, "Endamın yeter" demeyi isterdim ama yetmiyor. O kibirleri yok mu, ahmak ıslatana tutulmuş aşığı bile kaçırır, karşısına taş konulsa onu bile çatlatır nâmerdim ki.

Neyse, zaten gözüm onun gibilerde değil benim. "Az olsun, öz olsun, bir olsun"; tanıştırayım, benim yegâne fren mekanizmamla, mükemmelliyetçilik. Hatasızı bulmak için hatalarını aramak, bıraktırmıyor hayatı ve zamanı akışına, illa ki müdahale edecek. "Hatasız kul olmaz, hatamla sev beni" diye ağlamaklı haykırışları salsalar da ardımdan, dönüp baktırmaz. Köküne kibrit suyu ekeyim ben senin, ah ulan ah.

Bir "neyse" daha çekiyorum, sağa sola bakınıyorum sıkıntıdan. Arkamdan bir ses geliyor, "Naber" diyor bana. Aman Allah'ım, bu onun sesi, ah, kalbim fırlayacak gibi yerinden. Dönüyorum sese doğru, güneşin vurduğu yüzü kör edecek gibi oluyor beni. "İyidir, seni sormalı" diye karşılık veriyorum, gözlerimi ayırmadan onun yüzünden. Sade fakat oldukça güzel bir yüzü var, komşu kızınınki gibi boyama kitabına dönmemiş. Ah, öpesim geliyor, uzanamıyorum ona doğru. Off ulan off, laf da edemiyorum ki, böyle uygun görülmüş bu tabiat bana. Kök salmışız toprağa, mobilite sıfır, misal sevdiceğim iki adım ötede ama kavuşamıyorum bir türlü.

Salla gitsin, en azından komşum gibi, onlarca gül aynı çalıda yaşamıyorum ya, buna da şükür. Güllerin o içler acısı hali geldikçe aklıma, karahindiba olduğuma şükürler ediyorum. Kıskandığım tek varlık kelebeklerdir; hep mutlu, hep havada, hep hareketli. Ah, biriniz yakınımdan geçecek olsanız var ya, direktman kafayı oturtacağım çıtkırıldım gövdesine. Ama yok, gelmezler, biliyorlar çünkü yakaladığım yerde döveceğimi. Bir ses bölüyor egomu tatmin eden dayak fantezilerimi, "İyidir ya, ne olsun" cevabı geliyor karşımdaki güzellikten. Muhabbet muhabbeti açıyor her zamanki gibi, geyik had safada; "Yakalarsam muah muah, hehehe" "Elvis'i geçen bir barda görmüşler" "Bak, bu soloyu mutlaka dinlemelisin" "Enerji içeceklerinin içinde..." N'apalım, biz de böyle geçer ömür, üç-beş gün sürer veya sürmez. Ya haybeden bir rüzgar alır götürür kellemizi, ya da söker hain ve zalim veledin teki gövdemizi topraktan. Öyle bir yaşam ki, tövbe tövbe, neyse en azından güller gibi koparıp ellerinde patlatmıyorlar yapraklarımızı ya, buna da şükür.