Doğrudur diyerek yanlışlarına,
Kalbini kırdığım kullara yazık.
Yüreğim acırken gözyaşlarına,
Günlerce döktüğüm dillere yazık.

Saygın var sanarak aşka sevgiye,
Yeter ki bir nebze mutlu ol diye,
Kavuşmak uğruna gün saya saya,
Aştığım dağlara yollara yazık.

Hayatta yaptığım en büyük hata,
Değmeyen biriyle koştum vuslata.
Saçının telinden fal tuta tuta,
Boynuna sarılan kollara yazık.

Seçip dikenini beleyip tüle,
Acırım eline verdiğim güle.
Çınarım diyerek sevine güle,
Tutunup kırdığın dallara yazık.

Kırdığı kalpleri bir pula satmış,
Muhabbet gülünü çöplüğe atmış,
Dirseğine kadar çamura batmış,
Ellerini tutan ellere yazık.

Yüzünde gülücük görmekti derdim,
Yoluna kırmızı halılar serdim.
Yüceltmek uğruna çok emek verdim,
Ömrümden çaldığın yıllara yazık.

Yalanın yolcusu dönmez seferden,
İman mı beklenir gönlü kâfirden?
Unutup giderken yaktığın yerden,
Hasrete savrulan küllere yazık.

Nasıl da kanmıştım gönlü cüceye,
Sabahlar düşmandı onsuz geceye.
Kâğıda, kaleme, harfe, heceye,
Mektuba yapışan pullara yazık.

Mehmet Nacar