Sevmiyorum işte çıkar için yalanlar söylemeyi. Sevmiyorum, aslında sevmezken sırf faydası dokunacak diye başkasının peşinde yalan tebessümle kukla olmayı. Sevmiyorum ben ya, sahtesinden dostluğu, yapmacık sevgiyi.
İş yaptırmak için illa hediye adı altında verilen rüşveti, birazcık üst konumda diye insanlara tepeden bakmayı sevmedim yine. Amirin memura eziyetini, memurun işini savsaklayarak yapışını sevmedim birde ben. Sevemem ki güçlünün güçsüzü ezişini, komşunun komşuya yan bakışını.

Değerlerimiz mi değişmiş, yoksa biz mi sapıttık acaba? Çok yazık ki; halimiz böyle. Nereye varır bu gidiş bilen de yok zaten. Biz mi değiştireceğizki düzeni? Amaan boş verelim ya, niye elimizi taşın aylına koyalım ki. Hem göze de batmamak lazım öyle değil mi? Böyle gelmiş böyle gitsin bu dünya.
Allah’ın huzurunda da deriz ki; “Rabbim affet, uydum kalabalığa."