Susma ! Yeter artık çok yoruldum bu yolda..ne olur susma..bir işaret ver konuşmasan bile yaşam belirtisi ver bana..yaşayamıyorum olmuyor..yapamıyorum.."sensiz olmuyor" demek istemiyorum ama kendimi bi okadarda demekten alıkoyamıyorum..bu zorlu hayat yolunun engelli yollarında ilerlerken belkide beni en çok yoran sendin..susmaların..hep susuyordun sen..ben birşeyler için çabaladıkça sen hep susmayı seçtin..sustun..senin her susuşun bana bir tokat gibi geri dönüyordu..görüyordun bunu..görmüyordum diye inkar bile edemezsin..4 aydır hayatımda olmamana rağmen seninle ilgili yeni hiç birşey duymama,seni görmeme rağmen seni rüyamda gördüm.."peşimi bırak,artık bana bir şekilde haber yollama" diye haykırıyordun..gerçekten böylemi düşünüyorsun çok merak ediyorum biliyomusun..böyle düşünüyorsan bile seni böyle düşündürücek ne yaptım buda bir merak konusu tabii..ama ben sana hiç bişey yapmadım biliyomusun.senin o iğrenç,seviyesiz,bencil huylarındı böyle hissettiren..senden nasıl bahsediyorum görüyormusun..belki beynim senden nefret ediyor..belki değil evet beynim,mantığım senden nefret ediyor..kalbimde bi okadar seviyor..