3 sene önceydi seninle ilk konuşmamız..başlarda garipti o an bilmesemde bileceğimi biliyordum sen benim hayatımın en büyük şansıydın..zaman geçtikçe birbirimizden hoşlanmadığımızı farkettik..sen beni kıskandın.ben sana kızdım..sonra bir bakmışız hepsi bitmiş..biz okadar iyi dost olmuşuz ki..herşeyimle kabul ettin sen beni..ilk defa oluyordu bu ilk defa kendimden ödün vermeden bir dost bulmuştum..herkesde bunun farkındaydı kıskanıldık üzüldük..ama yinede hep beraber kaldık..hayatta bir sürü şey yaşadık beraber hepsinde yanımda sen vardın..çünkü bir tek benim dilimden sen anlıyordun..öyle birşeydinki sanki bir hastanenin acil servisi gibi 24 saat hizmette..canımın acıdığını hissettiğin anda annem gibi kollarını açıp beni alırdın kendine..herşey seninle başladı dostum..ilk aşklar,ilk hayat dersleri,ilk yanılgılar ve ilk üzüntüler..neydi kuralımız kimseye güvenme..evet kimseye güvenme dostum..sen benim en iyi dostum..hayatımdaki en dediğim herşeyim..seni hiç bir zaman kimseyle paylaşmayacağım..sen her zaman benim tek dostum olarak içimde kalacaksın..zaten ben seni kimseyle paylaşamam ki..dediğim gibi sen her zaman benim içimde kal..ve seni unuttuğumu hissettiğin anda sakın bana kırılıp üzülme..her zaman yaptığın gibi bir yerlerden seslen bana..nasıl olsa alıştım ben buna =)