Anılar...
Bazen nane kokulu, bazen isot gibi acı anılar...
Anılar ne bırakır hayatımızda acaba hiç düşündünüz mü?
Anılardan ne kalır yüreğinizde hiç baktınız mı?

Bazen hiçbirşey kalmasını istemeseniz bile, unutmak için dünyaları feda etmeye razı olsanız bile kalır birşeyler...
Bir sigara dumanında, yada 2. kadehin sonunda, hiç olmadı bir şarkının son notasında karşınıza çıkıverir anılar...

Herzaman merhaba da demez ki nalet olasıcalar... Selamsız sabahsız yüreğimin içine doluverdiği, akşamları sabah ettiğim günleri nasıl unuturum ki?

Tek birşey var eminim anılardan arta kalanların genelde anıların kötü yanlarının olduğu. Keşke değiştirebilsek ama olmuyor işte. İnsanoğlu kendine eziyet etmesini çok seviyor nedense...

Her anıda bir kötü yan bulan anti polyanna timi gibi bir varlık insan (yani en azından ben böyleyim)...

Kendini değiştirmediğini zanneder ama en çok ta anılarla birlikte insanın yüreğide değişir... Her anıda biraz daha nasır her göz yaşında biraz daha asla...