MUALLİM BEY


Genç bir öğretmen olarak tayin edildiği köye giderken kalbi heyecanla çarpıyor ve ideallerine giden yolun köyden başlayacağına inanıyordu . Her şey tam tekmil değildi ama olsun sabır ve gayretle koruk , helva olurdu .Göreve başladığı yer Konya kırsalındaki fakir bir köydü .

Yüzlerine baktığı zaman ona yaşama zevki veren bu zeki köylü çocuklarının gözlerindeki pırıltılar bu genç öğretmenin ufkunda her sabah yeni bir dünya oluşturuyordu . Öğrencileriyle kaynaştığı gibi köylülerle de kısa süre içinde kaynaşmıştı ama ne hikmetse beli kuşaklı ,çenesi sakallı , nur yüzlü bir ihtiyar ona fazla yaklaşmıyor sadece selam verdiğinde ciddiyetle selamını alıyordu : “ Aleykümselam Müellim Bey ! “

Genç öğretmenin güzel bir adeti vardı . Kimi görse küçük büyük demeden selamlıyor , bu selamlar ona saygı ve sevgi olarak geri dönüyordu . Ama o yaşlı , nur yüzlü ihtiyar yok mu ; onunla ne zaman karşılaşsa selamına aldığı mesafeli cevap “ Aleykümselam Müellim Bey ! “ oluyordu . Bu adam bana “Muallim Bey “ diyeceğine neden “ Müellim Bey!” diyor , dili dönmüyor her halde ! “ diye gönlünden geçirirdi .

Köye geleli epey zaman olmuştu ki o vakur ve ciddi ihtiyar ile tekrar karşılaştılar .

-     Selamünaleyküm Amca !

İhtiyar bu defa gülümseyerek selamı almış ve “ Aleykümselaaam Muallim Bey ! “ demişti . Genç öğretmen toparlandı .
-     Amca , bu güne kadar sana selam verdiğimde bana hep “müellim bey” derdin ama şimdi “ muallim bey” dedin !.. Neden acaba ?

İhtiyar başını kaldırıp genç öğretmenin gözlerine sevgiyle baktı .

- Bu köye geldiğinde seni tanımıyordum. Seni de eski öğretmen gibi zannettim . O camiye gelmez , içki içer , genç kızlara bakar ve çocuklarımıza kötü örnek olurdu . Onun bu hali bize elem , sıkıntı verirdi . Ama gördük ki sen öyle değilmişsin .. Sen müellim değil muallimmişsin ..


*** muallim : ilim veren kişi
***müellim : elem veren kişi