kapandı dışardaki birinin kayıp sesi..
çiçekler ve kendi içindeki iyi..
en iyi..

hiç birisine tezahür etmiyordu sesin bir iklim geçmiyordu gözlerinden ve bilinmiyordu hiç ne demekti özlemin..

cebindeki sözler.. sökülür karşı tepede açan gün ile.. yırtılır bir kuş kanadı ve acıtmıyordu değil mi? gitmeyi yitirilmeye eklemiş olman/

bir mesafe öyküsüydü yaşlanan.. geçmediği kalmadı kurşuni izlerin ve bir ok sesi kulağımın fısıtlısından.. hemen içime dokunup dışıma dolanan.. fısıtlılı yokluğun.. azaltmıyordu değil mi/ eklemeyi unutmaya giydirmiş olman/

kapandı dışardaki birinin kayıp sesi
çiçekler ve kendi içlerindeki en iyi
kokuları serptiler ve dağıldılar bitmeyen bir boşlukta bir gün benim ellerimden yüzüne fırlatılmaya dek bizi sezdiler..

neydi bir yokluğun oluşu ve bir koku.. senden yana uzayan ve bir mesafe önsözüyle yaşanan..

önsözI

hepimiz birer birer *hiç yoksunuz* değil mi?




Şimdi hiç yoksunuz birbirimizden ve
olmayacak bir bakışı düşürdü kirpiklerim
ah tüm sanatların yeniye dönük inşa edilişi ve restore edilen bir yıkık evin daha gölgesindeyim işte.. tarihe meydan okuyorum sizin gövdelerinizden de karadır bu eski evin restore edilmiş gölgesi..


hepimiz birer birer *hiç yoksunuz* değil mi?




Şimdi hiç yoksunuz birbirimizden ve
olmayacak bir bakışı düşürdü kirpiklerim
ah tüm sanatların yeniye dönük inşa edilişi ve restore edilen bir yıkık evin daha gölgesindeyim işte.. tarihe meydan okuyorum sizin gövdelerinizden de karadır bu eski evin restore edilmiş gölgesi..



---ve bir dejavu sayıklanıyor parmak uçlarımın aceleci sesinden---
‘’ Yedi tepe nin birinde yim şimdi yoku şlar ve merdiv enler arasındayım
durmaksızın soyuyorum sok ak araları nı edepsiz ce hızlan ıp umarsız ca yavaşlıyo rum sade ce adımlı yorum! gölgelerini zi evlerini zin ve baş bölgelerini gölgelerinizin!
‘’