Kimseyi kandırma!.. Hak ettiğin için, en çokta, kendin istediğin için acı çekiyorsun. Mutlu olmak varken, seni mutlu edecek şeylerle ilgilenmek varken, seni acıtacak şeyler var hep kafanda. Kimin hatası peki bu? Hiç suçlu arama, tek suç sende...

Acıya katlanmak erdem değil! Her sabreden ödüllendirilir sanıyorsan eğer, al sana bir hata(n) daha...

Gördüğün her ineğin altında buzağı arıyorsun, doğru gibi görünüyor sana. Eğer ineğin altında buzağı bulamıyorsan ya da etrafın sahipsiz buzağılarla çevriliyse, arama artık. Kaç!!! Niye oyalanarak çıldırmayı bekliyorsun??? Seni kim kurtaracak sanıyorsun???

Gel-gitler arasında, bir nefes alıp, bir nefessiz kalmak mı mutlu ediyor seni? Daima güneşli, daima kuru, güvenli bir yer aramak, daha mı acı verici olacak?

Acı nedir? Biliyor musun ki? Duyduğun şey acı bile değil... bu kadar mı zayıfsın, bu kadar mı mutsuzsun ki,,, bu keşmekeş, bu “ne idüğü belirsiz”likten kopamıyorsun...

Günleri dar edip kendine, anlamsız detaylarda boğulup, anlamsız detaylardan küçücük mutluluk payları aramak mı gerçekten istediğin??? Tek çaren, tek yolun bu mu???