Eski Ankara mahellerinden birini düşleyin, ya da Anadolu'dan her hangi bir eski sokağı. Ne gelir ilk önce aklınıza. Taş döşeli eğri büğrü bir yol. Hemen yolun başında demirden veya ağaçtan bir elektrik direği. Dar sokakta bazen zorunluluktan burun, buruna eski evler. Evlerin kiminde pencere önlerine konmuş özenli saksılarda, kiminde öylesine dikilmiş renk, renk, koku, koku çiçekler dikkatinizi çekmez mi? Kimi özenli, kimi iğreti kaplarında çiçekleri kim hatırasından kolayca çıkarıp atabilir.

İşte benim çocukluğum bu eski Ankara mahallesinde, bu dar ve taş döşeli sokakta geçti. Epey uzun sayılacak bu sokağın tam karşısında otururduk. İki kaplı taş eski ama şirin bir evdi evimiz. Sokağımızda her evin önünde kutsal bir ibadet alanı gibi bir köşe(ufak veya büyük bir köşe) çiçek ekili bir alana sahipti. Mahalleli çiçekler arasında ayrım yapamazdı ama tüm sokak bilirdi ki bir çiçeğin yeri apayrı idi sokak sakinlerinin gözünde. Söyleyince sizde anımsıyaçaksınız belki. Belki sizinde zamanında bir saksı içinde aynı çiçekten yetiştirmişliğiniz vardı. Bilirsiniz, iri katmerli çiçekleri olan bir bitkiden söz ediyorum. Küçükleri bir düğmeyi anımsatan, büyükleri cakalı ve gösterişli olan bir çiçek sözünü ettiğim. çıkaramadınız sa öbür ismini söyleyeyim kesin anımsayacaksınız.” Krizantem” yani, kasımpatı. Tüm sokak gibi bizde ailece onu çok severdik. Kasımpatı sokağını bilen Ankaralı var mı aranızda? Ben unuttum yerini ama içinizde bilen vardır mutlaka öyle değil mi?