KEŞKE
Bırakıp giderken sevdamızı; gurur yaptığımız içindir bu terk ediş… O hep o şehirdedir sayfalar arasında bekler bizi. Biz hep geciktiririz hayatla randevularımızı, çekip gideriz aklımızın aldığına.

Gider adam sevdiği kadını arkasında bırakarak, gece henüz çökmüştür, derin bir ihanet doludur ışıklar kadınını içinde nefret. Terk edilmiştir kadın hem de sebebini söylemeden gitmiştir adam. Kırılmıştır kadın incinmiştir, yıkılmıştır…
Ağlamıştır adam ama ne fayda, çoktan almıştır bu yolculuğun nefesini, sürüklenir gider bir şehre, her şehir kadını kokar.
Kadın yalnızlığın içinde bulur kendini, elinde sigara açar müziğin sesini gözleri yaşlı söyler”,geri dön geri dön” yanaklarında ki yaşı silmeye cesaret edemez, öylece atar kendini yere. Yalnızlığın tadını almıştır kadın, kırılmıştır, incinmiştir, konuşamaz yıkılmıştır.
Adam sevmeye başlamıştır, başka başka yüzleri, her defasında kadını gelir aklına, seviştiği tende bulur kokusunu dokunduğu yüzde, bir öpücükte tadını anımsar, vazgeçer her seferinde aşktan. Telefon eder adam kadın uzandığı yerden alır telefonu “alooo” konuşamaz adam kaçmıştır çünkü terk etmiştir, gözü yaşlı bırakmıştır sevdiğini, nasıl neden? Nerden başlıcagını bilemez, yapabildiği tek şey ağlamaktır.
Kadın ise lanetler yağdırır adamın arkasından, kızgındır ve nefret dolu. Seviyordur ama affedemez ihanete uğramıştır bir kere, o tadı aldı mı insan,affetmez bir kere. Adam tekrar sever ve her sevgisinde aynı koku aynı tat, pişmandır ama haklıdır kadını. Her ilişki sonrası karşısına çıkar belli belirsiz hayaliyle kadını. Aramalıdır adam artık dayanamaz bu sancılı aşklara, numarayı titrek elle çevirir, aklında hiçbir söz yoktur sadece kadını…
“alo” der kadın
“kadınım her şey için affet beni affet çok üzdüm seni”
Kadın bunları duyduktan sonra kalbi sızlar, nefreti sevgisi gelir aklına bir şey demez, dizlerinin üstüne çöker ve ağlar kadınsı sesiyle…
“alo kadınım orda mısın affet beni her şey için affet”
Sanki bir vedadır öncesinden alışkanlıklı ama bu sefer derin bir veda içi ürperir kadının bir şey demek ister ihanet gelir aklına,”hayır” diyerek kapatır telefonu.
Kadın titrek sesle adamım der ve hıçkıra hıçkıra ağlar, aradan birkaç gün sonra kapı çalınır polisler gelmiştir, ellerinde bir çanta ve içinde adamının eşyaları vardır kadın yıkılmıştır ama bu sefer ihanetten değil, bu son terk edilişten. Gözleri dolar polisler adamın intihar ettiğini söyler ve giderler, beyninden vurulmuşa dönmüştür kadın. adamımm der sarılır gömleğine içinde kokusu vardır durduramaz akan yaşlarını ağlar ağlar “keşke” offf keşke olabilsen adamım keşke…”


25.10.2005
Çarşamba
HASAN ARSLAN
SAİR35