Sevgiye Çağrı

Sen, daha iyi , daha güzel bir dünyaya inanarak , saf ve tertemiz bir yürekle, hiçbir sey beklemeden çıktın bu yola.Sonra ağaçlar gibi budandın. Ağaçlar budandıkça gelişir, büyür daha verimli hale gelir. Oysa seni öyle hunharca budadılar ki, yaralandın, kendi içine kapandın. Yaralarını sarman çok zor oldu. Hatta belki de hiç iyileşemedin. Çünki darbeler almaya devam ettin

İnsansan, yaşadığın sürece kanatılmaya, acıtılmaya devam ediyorsun.
Bu yolculukta kendisini kurtaranlar da oldu. Bir yılanın deri değiştirmesi gibi sıyırıp attılar bazı şeyleri.Saf değiştirdiler, kendi küçük dünyalarına çekildiler.Belki zırh giydiler, belki kalın duvarlar ördüler dört bir yanlarına, daha fazla yara almamak adına. Haklıydılar da. Mutluluğu yakalayıp yakalıyamadıkları bilinmez. Ama sen bunu yapamadın. Suya atılan bir taşın küçükten büyüğe yayılan halkaları gibi , en yakınındaki insanların sorun ve sıkıntıları kadar en uzaktaki, dünyanın öbür ucundaki insanların bile acılarını, dertlerini yüreğinde hissettin.

En yakınların en çok üzdüler seni.Çünkü onların sorunlarından kendine pay çıkardın.Sorumlu hissettin kendini.

Diğer taraftan içinde yaşadığın ülkeye, toplumsal problemlere duyarlısın, yaşadığın dünyaya, o dünyada olup bitenlere açmışsın beynini , yüreğini.

Günün birinde bu kargaşanın içinde kendini kaybettin. Ben kimim, nerdeyim, neyim soruları kaçınılmazdı. Daha da kötüsü altından kalkamıyacağın soru ve sorunlarla ezilmen , varlığının bir işe yaramadığı belki de yok olmanın en güzeli olduğu duygusu benliğini sardı. Ama sevdiğin insanları üzmek kahırlandırmak korkusu kendine çok yakın ve sevimli görünen ‘’ölüm,, ü rahat rahat hayallenmek olanağını bile senden alıyordu.

Varlığını böylesine sorguladığın sıralarda en çok ihtiyaç duyduğun sevgi oluyor.’’Kimse beni sevmiyor , kimsenin umurunda bile değilim ,, dediğin anda bittin. Ruhuna azıcık da olsa merhem olan , küçücük avuntular da bitiyor o anda. Şarkılar ,şiirler, romanlar, hikayeler hepsi, herşey anlamını yitiriveriyor. Sevgiyi çağrıştıran ne varsa koca bir yalan olup çıkıyor. Ve içinde, önüne geçilmez bir hızla birşeylerin kırılıp dökülmeye, parçalanmaya başladığını hissediyorsun.
.
Bu arada başka bir çelişkiyi yaşıyorsun. Bir dünya görüşün var.O görüşte en vazgeçilmez olması gereken ‘’ hayatın,, Sonuna kadar haksızlıklarla , pisliklerle savaşmaya, savaşamasan bile karşı durmaya sözün yokmuydu senin.Var mı öyle kaçmak kavgadan, yakışır mı sana !

Bu duygularla yeniden sarılmaya, tutunmaya çalışıyorsun. Önündeki engelleri aşmaya, yaşamla barışmaya uğraşırken dönüp arkana bakma sakın. Masallardaki gibi bir arpa boyu yol aldığını görüverirsin.

Bu bir kısır döngü. Ne yapmalı da çıkmalı bu kısır döngüden.Bu çemberi nasıl kırmalı.Ve yine her zaman yaptığın gibi kendini sorgulamaya başlıyorsun.Sorgula kendini , bu iyi ama herşeyin sorumlusu görme. Bu denenmiş. Denenmemiş olanı bul.

Belki sevgiye dayanıyor herşey. Belki sen , kırgınlıkların , hayal kırıklıkların, üzüntü ve tasalarınla boğdun sevgiyi. Belki yer bırakmadın nefes almasına, yaşamasına.
.
Hala dünyada ‘sevgi, aşk ‘ çığlıkları atanlar varsa sen inancını kaybetsen de bir gerçekliği olmalı bunun. Yeniden denemeye ne dersin. Sevgiyi yeniden yaşamaya , yaşatmaya var mısın. Bu yeni umut herşeye değmez mi. Belki seninle dalga geçenler, alay edenler de olacaktır. Ne gam.Onlar yaşamayı senden daha fazla hak edenler değil ki.

Eğer cevabın EVET ise çıktığın bu yolculuğa sevgiyle, herşeye inat SEVGİYLE devam et.
Acılarını kimseyle paylaşmadın iyi de ettin, herkesinki kendine yetiyor zaten.
Oysa sevgiyi yaşayabilir, yaşatabilir, paylaşabilirsin.
Sevginin paylaştıkça büyüdüğünü , çoğaldığını senden iyi kim bilir.