Biz, çoğul sürgünleriyiz, bu bahçenin,
( Her ağacın piçi (sürgünü), kendi baltasına kanar)

Sudan özge ırmakların, yer altına sürgün edilmiş gözeleriyiz,
Susuz toprakta yaban gülü; inatçı, kendiliğinden ve
Öylesine kararlı; dallarından bahar düşürmeye dağlara.

Yer üstünde ayrık otu; yersiz, yurtsuz ve asi,
Bahçenin en hayta çocuklarıyız biz; söz dinlemez, serseri.

Kırık kanatlı kuşlarıyız; mahşeri bir coğrafyanın kıl köprüsünden düşenlerin,
İlle de düşenlerin…
Biz, sürgün piçleriyiz bu bahçenin; en mavimiz Akdeniz!

Serpil Başak
Antalya