Aşk; en derinlerimde, kimsenin göremediği kuytularımda bir ummandır benim... labirentlerim vardır, kapılarına kilitler vurduğum düşlerim vardır kimsenin dokunamadığı...
Gün ışığına çıkarmadığım, kırılır diye herkesten sakladığım yüreğim ölesiye hassas... Gözlerim boşluklarla dolu, sözlerim korkularla...
bütün bunlar olurken yüreğimin derinliklerinde, fırtınalar kopmaktayken çıldırtırcasına SEN geldin... Küçücük bir serçenin çırpınışlarını hissettim içimde. Sabahında belkide ilk kez güneşin doğuşunu gördüm. İlk kez bu kadar doğruydu herşey. İlk kez netti ve güzeldi yeryüzü...
Geldin! Ürkek yüreğime dokundun usulca! Sakin bir huzur bıraktın yanıbaşıma... Şimdi herşey net, herşey kendinden doğal. Ben sana saraylar kurdum içimde, sakın bir yere gitme sevgili, sen hep orda kal...