Sen her baharda gelip durursun karşımda,
Dikilir başın, başım konulacak toprağa,
Tane tane zümrüt yeşili yaprağınla,
Dikilip durursun karşımda.

Tertemiz kokuların dolar şakaklarıma,
Alır götürürsün beni sevda diyarına,
Biter hasretim, umut dolar yarınıma,
Ömür katar, ömrümce beklediğim sevdama.

Esmer toprağın beyaz tenli bebeğisin,
İncinirsin vuramam ki ellerimi sana…
Halin başka, kainatın güzelisin,
Ömrümün sevdasını alamam ki avuçlarıma,

Hazanla kurur eğilirsin karşımda,
Sen solma, hep öyle kal beyaz duvağınla,
Baş kaldır zamana, gitme uzak diyarlara,
Beni acımasız özlemlere bırakma.

Ama çaresi yok, emsal yok ki zamana,
Kuramazsın saltanatını sen de dünyaya,
Bir baharla dönmek için bakıp ardına,
Gidersin düşmanım hazanın kollarında.

Gitme, gitme ömrümün sevdası bırakma,
Döndüğünde bulamazsın beni başucunda.
Bulur muyum sanıyorsun, böyle bir sevda daha,
Seni bunca seven bir aşık gelmez ki kainata.

Al toprak üzerinde sen bembeyaz,
Altında ben, eskiyen kefen beyaz.
Sen beyaz, ömrümün sevdası beyaz,
Üzerimizde uyuyacak kar beyaz.

Özleyemem seni kefene dolan toprakla,
Senin olsun rengin olsun eriyip akan karda,
Sen git, sevdanda gitsin,
Ömrümün sevdası bitsin.

Yok yok bitmez, bitemez ki ömrümün sevdası,
Baharda sen yine gel, bekle cansız başucumda,
Hazana kadar gitme bekle beni mezarımda,
Dostum olan hazanla gel uzan yanıma,
Kar örtsün üzerimizi bembeyaz yorganıyla,
Örtülsün ömrümün sevdası,
Kimse bilemeden örtülsün,
Üşüyemeyenlerin üzerine örtülsün.


Ahmet Öztürk
__________________