Kovuğunda gece uçurum yüzü
Dilimi kestim k/anı s/üzüldü
Ateş yürür sıcak orman yüzleri
Kuşatır sarmallığında bedeni
Süzülen kan üzülen an olur
Bir rüzgâr öper kesik dilimi

Ne söylesem başa döner giz
Bir adımlık küfrün sözcülüğü
Siyah vadi sessiz yön akar
Yel döşeğine serili bir ömür

Yalnızlığını öteleyen güç
Sesin çıkmazına düşer ak
Kimi düşürmüş bu saydam buğu

Ormanında saklı öten keklik sıcaklığı
Kadife tenin el sürülmez kibri
Kinayesine karıştırılan ateş düşü

Boştur bundan sonra söylenen söz
Aciz bir kurşun soğukluğuna
Sesi giymiş dudaklarında yazılı ah
Kanasın sevi ve düşsün öz
Ünden kotarılan geriye bir hiç söylensin
Yamaçlarına asılı bir yaşamın

Aytekin Orhan
“inadına”