Kalem ve kâğıdın yolculuğu, yüreğin rehberliğinde yol alır. İnsan çoğu zaman, yazdıklarından kendisini yansıtır. Kurgu bu oluşumun içinde; olmazsa olmaz denecek kadar önemli bir yere sahiptir. Ancak, unutulmamalıdır ki, kurguda tek başına bir eserin ortaya çıkartılmasında yeterli olmaz. İnsanın gerçek yaşamından doğaçlamalar yaparak eserini sunmuş olması, yazıya bir canlılık kattığı gibi, eserin “tecrübeyle sabittir” sözünü doğrular nitelik taşımasına da yardımcı olur. Bu aşamada insan gerçek ya da kurgu yazdıklarından sorumludur. Yazdıklarının kendi sesi olabilmesi yanında; sesin başka bedenlere de sızabilmesi amaçlanır.

Çoğu zaman yazdıklarımızdaki “ben”cilik anlayışı, karşı tarafa itici görünmüş olsa bile; okuyanında “ben”cilik anlayışı ile okuduğunda, sorun ortadan kalkmış olacaktır. Okuyanın bir şiir/yazı içindeki öze ulaşabilmesinin tek yolu, yazının o an için hangi ruh haliyle kaleme alınmış olduğunun yanında, içerikteki duyguya odaklanmasıyla gerçekleşir. Elbette bu söylediğimiz her şiir/yazı için geçerli değildir. Günümüzde klişeleşmiş sözlerin tekrarları ile gözler boyanmaya çalışılmaktadır. Kişiler kendi ufuklarını açıcı yeniliklere yönelmedikleri sürece, bu kısır döngü etrafında dönüp durmaktan kendilerini alamazlar. Bu kısır döngüyü aşabilmenin en temel yolu, kitap okumak ve yazın dünyasında gelişen yenilikleri takip etmekten geçmektedir. Temsilde hata olmaması sebebiyle, bu tür yazan kişilerin kötü amaçlı olduğu ima edilemez. Sadece yeni şeyler üretmek adına, çaba harcamadıklarına gönderme yapılabilir.