Sanığı lmayan bir davada tüm soyutluklarım yargılanıyor ansızın. Ve darağcında düşlerim...
Düşüyorum karanlık bir boşluktan bilinmez sonsuzluklara. Ve artık sormuyorum,tüm sorularım ,sorunlarım yarası saklımda. Ve duymuyorum da. Sessiz şarkılarımı söylemekten vazgeçmişken varlığın, gidi,in, gelişin gölge oyunu gibi duruyor karşımda. Her an bitecekmiş gibi...

Onca gereksiz yalanın arasında aşkı nasılda kirletiyorduk ve tek masum "o" iken. İnsan olmamamızın verdigi acımasızlıkla nasılda yıkıyorduk kurduğumuz legoları bir anda. Karşımızdaki ne kadar eksilirdi hiç bilmeden ve daha kötüsü hiç düşünmeden...
Her yeni gün biraz benden birazda içimdeki senden götürürken, korkmadan düşlerimi idam ettim bugün. Sonbaharın nazlı güneşi kendini gösterirken içimde kalemler kırıldı. Baktım! Yoksun! Varolduğun kadar yoktun. Varsanmışlığımın yanılgısıydı bana kalan. Beyazlara doladım düşlerimi, hükmü sen kurmuştun, cesurdum.Oysa neydi bu cesaret daha bilmiyordum. İçimde yeşerttigim mavili umutlarımın tomurcuk çiceklerini hiç çekinmeden koparım. Ne kadar acırsam o kadar unutacaktım sanki. Bunca yaşanmışlığın bedeli ödenmeliydi hayata. Usulca hüzün süzülürken yüzümden tüm düşlerimi puslu bir darağcına yolladım.

Sonrası....

Düşlerini yitirmiş yarım bi çocuk.....