Bir yaz güneşinin ayazı düşmüştü sabahıma
Üşüyordum,
Soğuk tutmuştu yüreğim
Yamalıydı yaralarım
Yeniden eskirmiydi, yamalarım...

Çocukluğumdan kalmaydı dudağımı büküp ağlamam
Yaralarım, küçük ayaklarımın hatalarıydı
Sancılarıydı gözümden akanlar
Büyüdükçe...
İç kanamalarımın yansıması oldu
Ayaklarım yürümeyi ögrenmişti de
Daha çok acıyordu yaralanışım.

Sabahıma ayaz düşmüştü ; bi kere
Günü geceye vursam da
Savunmasız uykulara yatsam da
Üşüyordum,
Kara bir günün karanlığından
En karanlık cümleyi savurdum
Kendime
Savruldum
En ağır soruları sordum
En ağrılı yanıtları aldım
Amansız ve anlamsız uçurumlardan düşüyordu
Düşlerim...
Tutamadım...
Düşüncelerimle kaldım
Bir sabaha tutunup doğrulacaktım
Ayaz düşmüştü sabahıma
Doğrulamazdım,
Soğuk tutmuştu yüreğim
Kendi karanlığında...