İki şehir değildi uzaklığımız,
Uzaklığımız "biz"dik sevgili.
Aynı yasaklara farklı zamanlarda yakalanmıştık
Sen orda,ben burda
Ortak suçlarla yargılandık.
O halde bir "biz" olmalıydı...

Sen,kapalı adreslerde
Günlük hayatın sıradanlığında
Kaybettirmiştin izini.
Benimse ne sana ulaşacak gücüm kalmıştı,
Ne de yerini dolduracak bir yalanım.
Sıradışı bir aşka sıradan şiirler
Yazıp,durdum küçük dünyamda...

Bazen küçük mucizeler yaratmayı,
Seninle aynı güneşe yüz sürmeyi düşledim.
İstedim ki çocuk avutur gibi
Bağrına bas beni şefkatli bir sevgiyle,
Sensizliği hatırlatan ne varsa unuttur bana...

Ama olmadı yapamadım,yapamadın...
Başımı kaldırınca kendi küçük dünyamdan
Gördüm ki sana düşmüş düşüm,
Mucizeler yaratamamışım "biz"e...
Başka aşklara doğmuş güneş,
Çocuklar avutulmayı beklemiş.
Sevgi elini çekmiş şefkatlerden,
Her şey sensizlik olmuş...

Ve anladım ki böyle bir vuslat olmayacak
Çünkü olursa,biter uzaklık.
Çünkü olursa,"biz" biteriz sevgili.