Yokluğun, sinemin ıssız deryasında
Her ne kadar yavaş olsa da sızıyla
Tarumar olmanın hazzını sarsıntıya
Bırakıyordu yüreğimi, sensizliğinde

Değil elbette seni anmak muradım
Anmadan da sana kanmaktır arzum
Kaldım yine sensiz sesliği yaşadım
Biçareliğimde perişan bir hazandım

Olsun yeter ki sen üzüntü yaşama
Sevda meşkinin hasretinde kalma
Sen dilediğin aşkınla dilediğini yaşa
Sen bana aldırma, derdimle kalma

Mademki sen beni kandırmadın aşka
Sen kan, kal daim tercihindeki aşkla
Sen hayıflanma, vicdan acısı yaşama
Sen hiç anmasan da, sen aşkını yaşa