Hissederken çaresizliğimin nedameti
Bırakmıyor bir türlü seni anmadan
İçime senden bir şey düşmeye görsün
Uzak diyarlarda biçare perişanım ben

Tüm heybetinden yoksun kor ateşler
Seni özlemekten kahroluyorum ben
Nasıl bu kadar her şeyi kapsıyorsun
Sensizliğin boşluğunda avutuyorsun

Biliyorum geceler senin sadık dostun
Geç vakitlerde hala ayakta yazmaktasın
Mısralarının arasında kaybolmaktasın
Sevdayı, dinmeyen aşkı yaşatmaktasın

Nerdesin ey can seyrederken balkondan
Gemilerin seyrettiği denizi inleyen martıları
Sende ki ummanı, yüreğinde ki okyanusu
Salıver ey yar ellerim bir an kavrasın onu

Esmeyen bir rüzgârın adımlarıyla yürürken
Sensizliğin çaresizliği bir hançerdi sanki
Her adımda saplanarak yarayı deşen sızı
Seni yaşatıyordu bana bir nefes vermeden

Gözyaşların tesellim olmuştu tutunacak
Benim için olmasa dahi bir yaştır akacak
Senin melalinle solacak, bir gün konacak
Günlerin hasretiyle seni zikreder dururum