Niye Allahtan korkalım...
Niye hemen ateş gelsin ki aklıma.
Niye azaba göre kendimi şekillendireyim...
Niye bir mahkûm hayatına razı olayım...
Allah deyince aklıma... Niye ateş gelsin…
Aksine
Aşk geliyor...
Sevgi geliyor...
Güzellikler geliyor...
Cehennem mümin için değildir...
Bunu bilmek için kâhin olmak gerekmez…
Efendimin tavsiyelerine uymaya çalışıyorum...
Rahat uyuyorum...
Namazıma rahat kalkıyorum...
El açıyorum...
Ona meramımı anlatıyorum...
Efendimi rüyam da görüyorum...
Yani korkmuyorum insanlar gibi...
Seviyorum... Güzelliği buluyorum.
Cenabı Hak insanları yakmak için yaratmamıştır.
Yaşatmak için…
Güzellikler için…
Aşk için…
Sevda için…
Sıratı müstakim için…
Kâinatın hâkimi bilmemiz için…
Efendimizin tavsiyelerine uymamız için…
Onun sevgisine mazhar olmamız için…
Ben böyle inanıyorum…
Günah insan içindir…
Tövbe kapısı niçindir…
Ne olur hayatı kucaklasak…
Köşe bucak kaçmasak…
Ön yargılarımızı bıraksak…
Yargıçlığa soyunmasak…
Bir insan olduğumuzu unutmasak…
Yaratılmışları, yaratanın hatırı için sevsek…
Kin gütmesek, nefret etmesek…
Hayali düşmanlar üretmesek…
Olmaz mı yani, yaşamak için…
Hayatı sevgiyle kucaklamak için…