(Gittikçe yanlızlaşıyorum bir sen varsın/ karşılığı olmayan sorular düşüyor aklıma/ ve kuşların intihar tasarısından söz ediliyor kentte/ soğuyan ellerinde kalıyorum bir kırlangıç gibi/ ellerin bir mecnun yurdu, upuzun bir sessizlik/ birlikte okuduğumuz kitaplar kadar sımsıcak... ''Ahmet Telli'')





umutlarla kirletilen cürmü sabit yaşamın
yedirenk kiremitlerini kanla yıkayan bu çığlık ne?
şafak zamanı ilmiğinde sevda
bu karşılıksız acı,
bu içine sığamadığımız kırlangıç akşamında/ yiten dört boyutlu dirim?

ben ki, ayaza vermişim anne buseli alnımı
merakta çoğalırken insanın ışıltısı gözbebeğimde...

diri bir çöl akustiğinde, sen nesli tükenen çiçek
ben her kavgada biraz daha kocamış yolcu,
ölümden bin yaş büyüğüm/ kozasını çaldıran kelebekler gezegeninde.

zaman sarrafının cevahiridir sirius ateşi bir “saniye”
terkime aldığım sıcak tenin gizli atlası
afyonözlü düşlerin sırrı
ve avına çullanan kartalın kanlı çatışması büyür içimde.

ayyüzlüm,
yokluğunun saat farkında, yırtılan bir damarım.

teselli etme artık beni /ölüm bezgini iklimlerden buza düşerken yüreğim,
bırak; tutuşsun, sevda kekemesi çağ yangınım...


süptil yağmurlar yağar ölü bedenleri kullanan toteme.
birleşik şuurun çiçekleri
ve etherik kuşlar sessizce ölür sen giderken
vazetmeyi unutur tanrılar, görünmez/ ışıksal bedenleriyle...

bir kama boydan boya keser sözün ışıkla dostluğunu
ve mayısa doğar umut, ruhların garf resitaliyle.

ben ki göğünü yitirmiş kırlangıç,
iz sürmüşüm ardımda bıraktığım izleri silerek
bozgunlar görüp geçirmişim çiftyıldız gizemiyle
ben ki tanımışım tekamül acıların suya akseden ezoterik kılıcını
anne yitirmişim en sevdiğim mevsimde
şimdi aksaçlı gözlerimde olgunlaşan bu sessiz ağıt ne?

gelirsin ellerimdeki paralaks uzaklıktan, susarak
gelirsin bir bilinmezden ana sıcaklığıyla asırlardır
yürürsün kutsanmış acıları sımsıkı kuşanarak
ayevinin yedi canlı tedris kapısı üstüne.

ayyüzlüm
buradayım, unutulmuşum içinde toplukıyımların.

teselli etme artık beni / ölüm bezgini iklimlerden, buza düşerken yüreğim,
bırak; tutuşsun, sevda kekemesi çağ yangınım...

a
y
y
ü
z
l
ü
m


/ a n n e m i n _ ö p t ü ğ ü _ y e r e _ i n c e _ b i r _ c a n _ g i b i _ y a z ı l m ı ş _ a d ı n! ../




Gürkal Gençay
01.Mayıs.2007.Salı
Yeşilköy / İstanbul