farkındayım,
farkında olduğun günden beridir gülmüyor yüzün,
bu kara yazgım,
küflü bir bıçak yarası gibi kök saldı derinlerime,
yetimlerin delici bakışlarıyla afsunlanırken,
öksüzlerin bükük boynuydu,
halka halka ruhumu bilekçeleyen,
ve meryem’in masumiyetiydi,
beni ararat'ın zirvesinden boşluğa bıraktıran,
sessiz çığlıklarınla çevreledin beni sevdiğim,
bir ceylanın kapana kısılan ayağı kadar narindi yüreğim oysa,
akamberler sunarım gönlüne girmek için,
bilekçem kanatsın kollarımı der beklerim…
ama nafile,
bu sevmek belasına kapıldığımdan beridir,
bir sanadır düşkünlüğüm gülüm,
bir de belen tepesinden amik ovasına dalar gözlerim,
kekiğe, baldıranlara banarım sızımı,
bakakalırım öylece…